Axelle Red: "Niemand is Burt Bacharach"

"Het moet muzikaal zo schoon mogelijk zijn," vertelt Axelle Red over Jardin secret, haar vijfde cd in vijftien jaar. Nu zondag zingt ze op het 0110-concert en op dinsdag en woensdag staat ze in een uitverkochte AB. Op 27 januari 2007 is er een extra concert in Vorst Nationaal.

Axelle Red, in Frankrijk net geridderd als Chevalier des Arts et des Lettres, pendelt tussen een boerderij - ze woont er met haar drie dochtertjes en man Filip Vanes, die het management runt - en een kantoor in Ukkel, en een pied-à-terre in Parijs. Voor Jardin secret, een loepzuiver, live, warm en modern klinkende Europese soulplaat, trok ze tien dagen naar de legendarische Hi/Royal Studio in Memphis. "Ik had deze plaat niet in Brussel kunnen maken," zegt Axelle Red. "Ik heb hier de liedjes geschreven. En twee van mijn vaste Amerikaanse muzikanten, de gitarist Michael Toles en de arrangeur-pianist Lester Snell - die gast is een genie -, hebben ze nog eens bekeken en de akkoorden gesublimeerd. Wat we in Memphis gedaan hebben, is puur dat stukje magie van het one, two, three samenspelen opnemen en hun soulkant in mijn Europese touch inpassen."

Hoe was de studio?
Axelle Red: "Zalig! De plek heeft sfeer en sound. De baas, Willie Mitchell, vond dat de drums niet op een tapijt moesten staan, maar puur op den beton. Zo krijg je een ruige klank. We hebben de microfoons gebruikt waardoor de Al Green-platen zijn opgenomen. Ik heb gezongen in dezelfde booth (opnamehok). Ik zing meestal dicht bij de microfoon, maar Willie zei: 'Nee nee, Al zingt ver van de microfoon.' Dan kun je meer kracht zetten."

Was u onder de indruk van zo'n man van 73 die zowel Ann Peebles als Rod Stewart heeft opgenomen?
Red: "Absoluut. Hij kwam vaak luisteren en dan zocht hij de akkoorden op zo'n Casio-klaviertje dat hij voor zijn kleinzoon had gekocht. Keischattig. Het is gewoon ne schone mens. Ik kwam daar elke dag met Billie (Reds jongste dochter, red.) aan. 'You have to tie your shoes girl,' zei hij, en hij knoopte haar veters."

Bent u tevreden?
Red: "Vroeger had ik een complex omdat ik vond dat ik mijn referenties niet evenaarde. Ik heb het probleem dat mijn referenties erg goed zijn. Ik ben geen Aretha Franklin of Burt Bacharach. Maar niemand is Burt Bacharach! Voor de eerste keer dacht ik: ik ben wie ik ben, ik probeer gewoon goeie songs te schrijven. Die songs maken dat ik het ben. Ik was heel fier op mezelf."

Hoe was de samenwerking met uw coproducer Daan?
Red: "Daan en ik hebben raakvlakken, maar we verschillen ook fel. Dat is interessant, aanvullend en soms grappig. Hij kwam steeds aanzetten met Franse referenties - hij wilde graag zijn Franse plaat maken - en ik bracht mijn Amerikaanse spullen mee... Hij heeft mee de songs gekozen. Ik had zestig liedjes en hij zocht systematisch naar de nummers die wel 'mij' zijn, maar toch net anders. Zo had ik nog een nummer in mijn la - ik was blij want ik vond ik dat ik eindelijk iets had kunnen maken van het niveau van 'Sensualité', maar nee dus: 'Dit doet me te veel denken aan iets wat je al gemaakt hebt.'"

Uw boekhouder zal blij zijn.
Red (lacht): "Na Memphis wilde Daan nog een stap verder gaan en alles weer in Protools verknippen. Maar Firmin (Michiels, Reds rechterhand, red.) zei: 'Axelle, luister nog eens goed naar die opnames. We hebben eindelijk wat we al zoveel jaar zoeken. Blijf er alsjeblieft af.'"

Bent u moeilijk in de studio? U hebt de reputatie perfectionistisch te zijn.
Red: "Ik ben een perfectionist, maar dat wil niet zeggen dat ik geen fouten laat staan. Die hoge stem in 'Papillon' is bijvoorbeeld niet perfect. Dat mag, omdat dat net het menselijke geeft. Maar ik heb het moeilijk bij het mixen omdat ik bang ben het te verliezen. You can lose it in the mix. En ik ken te weinig van techniek om dat uit te leggen. Daar word ik zot van."

Bent u thuis ook zo?
Red: "Steeds minder. Als je drie kleine kinderen hebt en zo veel werk en weinig tijd... Ons huis is een chaos. Maar dat doet me goed, dat is mijn therapie."

Uw plaat klinkt erg blij, maar de titel Jardin secret leest intimistisch.
Red: "Het is tof om mensen op het verkeerde been te zetten. Ik heb geprobeerd om een universele plaat te maken met universele gedachten die vertrekken vanuit mij. Want anders kun je nooit juist zijn. 'Si tu savais' bijvoorbeeld gaat verder dan mij en mijn oudste dochter Janelle."

"Jardin secret is de tuin van Eden - zowel voor Adam en Eva als voor alle mensen die dromen dat de wereld anders kan -, en tegelijkertijd is het mijn eigen innerlijk. En er is de seksuele connotatie. Ten tijde van Lodewijk XIV hadden de hofdames hun eigen geheime tuin waar ze hun amants ontvingen. Je kunt spelen met die titel."

Er wordt best wat uitgelegd en bijgelegd in de slaapkamers van uw Jardin secret.
Red: "Dat is het verschil tussen een koppel en een vriendschapsrelatie. Een koppel heeft dat intieme, er is die fysieke aantrekkingskracht. Maar door de dagelijkse sleur is het moeilijk om dat in stand te houden. Soms gaan mensen uit elkaar terwijl ze de beste vrienden konden zijn. Maar ik schrijf er liever over dan dat ik erover praat. Ik heb een heel pudiek kantje."

En uw man vraagt nooit: "Moet dat zinnetje nu echt?"
Red: "Hij voelt zich helemaal niet aangesproken (lacht). Hij zegt soms wel: 'Je hebt heel mooie theorieën, maar...' Ik neem óók geen tijd, ik ben óók slaaf van deze snelle maatschappij."

In 'Paradis' zingt u: 'vieux' ici veut dire être entouré, donner son avis.
Red: "Dat heb ik in Afrika geleerd. Ik ging ernaartoe met zo'n pretentieuze houding van 'Wij gaan die Afrikanen van alles leren want die maken altijd maar oorlog.' En ik kreeg een klap in mijn gezicht. Die mensen hebben waarden die wij niet meer kennen. Wij steken onze oudjes in homes en betalen ons blauw aan crèches. In Frankrijk hadden ze op een bepaald moment een waanzinnig idee. Ze maakten oudjes grootouder van kinderen die niet hun kleinkinderen waren! Terwijl het daar allemaal zo simpel is."
"Firmin vond dat zinnetje flauw. Maar ik zei: 'Ik meen het zo hard!' Wij worden ook oud."

U zet zich nog steeds in voor Unicef en Oxfam. Maar op plaat klinkt u minder verontwaardigd dan vroeger.
Red: "Ik blijf even kwaad, maar ik heb me verplicht die kwaadheid te kanaliseren. Mensen hebben meer boodschap aan positivisme dan aan negativisme."

Zingt u om die reden op 0110?
Red: "Ja. Ik geloof niet dat elke mens met slechte bedoelingen op het Vlaams Belang stemt. Veel mensen doen dat uit schrik of onwetendheid of omdat ze gemanipuleerd zijn door een superintelligente partijtop. Misschien kunnen wij ze manipuleren in de andere richting (lacht). Ik weiger te geloven dat mensen slecht zijn. Mensen willen iets doen. De tsunami was een mooi voorbeeld. Er werd toen zelfs te veel geld gestort."

Iedereen geeft voor de tsunami, maar haast niemand zet zich in in eigen straat.
Red: "Dat is de boodschap van deze plaat: engagement. 'Een artiest moet geëngageerd zijn,' hoor ik vaak. 'Dat is je rol!' Ik vind het de rol van de mens, een morele en ethische rol, om niet te aanvaarden dat er onrecht is in de wereld. Geld storten is oké, maar echt engagement begint bij jezelf: je partner, je kinderen, je buren. Probeer gewoon ne goeie mens te zijn. Het zijn de tien geboden. Die komen terug in elke filosofie en elke religie."

:: Jardin secret van Axelle Red is uit bij EMI-Virgin