The Black Box Revelation: de fik erin !

Op rock-'n-roll staat geen leeftijd. Kijk maar naar opa Iggy Pop, net zestig geworden maar niet te beroerd om zijn broek nog eens af te steken op het podium. Omgekeerd geldt ook: je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen. Neem Jan Paternoster en Dries Van Dijck, mama's schoot amper ontgroeid, maar met The Black Box Revelation al een debuut-cd onder de arm die de Stooges vergaten te maken. "We willen de wereld veroveren!"

Nadat ze vorig jaar zilver haalden op Humo's Rock Rally en Het Kampioenschap van Brussel, en daarna triomfeerden op 'De slag der Lage Landen' in De Brakke Grond in Amsterdam, dook het duo de studio in om de gloeiend hete mix van blues en garagerock op cd te branden. Eind maart verscheen de smaakmaker Introducing the Blackbox Revelation, maar nu is het tijd voor het echte werk.

Hoewel ze met niet meer dan twee zijn, staat het geluid op Set your head on fire als een huis. Het Dilbeekse duo Jan Paternoster (gitaar/zang, 18) en Dries Van Dijck (drums, 16) strooit morsig verschroeiende lappen rock-'n-roll in het rond die putten uit de rijke traditie van rock en blues. Onze eigen White Stripes? Jan Paternoster: "Eigenlijk ben ik vooral fan van The Kills. Van de duo's The White Stripes - The Black Keys - The Kills zijn zij het leukst. Door hen ben ik deze groep begonnen. Ik heb ze al een paar keer live gezien, dat is echt top. Ze doen ook alles zelf, van de muziek tot de hoesjes. Dat wil ik in de toekomst ook doen."

Bij het uitbrengen van jullie ep in maart dit jaar konden jullie niet wachten om aan jullie eerste full-cd te beginnen. Heeft de ongetwijfeld noeste arbeid zijn vruchten afgeworpen?
JAN PATERNOSTER: We zijn héél tevreden over onze eerste cd. De ep was een samenraapsel van songs. Telkens we een nummer hadden, doken we de studio in en dan zagen we wel wat er ging gebeuren. Als ik er nu op terugkijk, heb ik er een minder 'volwassen' gevoel over.

Aan de cd hebben we sinds maart keihard gewerkt. Het overgrote deel daarvan was preproductie, met Mario Goossens (de producer van de plaat en drummer van Triggerfinger en Hooverphonic, tz). Studiotijd is zo duur geworden, dat je het je niet kunt permitteren om daar maanden te kamperen.

Op de ep zweerden jullie bij enkel drum en gitaar, maar op Set your head on fire hoor ik een orgel, een drumcomputer, handgeklap...
PATERNOSTER: De cd zien we echt als iets om thuis naar te luisteren. De formule met enkel drum, gitaar en zang zou na verloop van tijd wel wat kunnen vervelen. Live moet je vooral overtuigen. We willen wel vasthouden aan ons concept, maar die kleine extra's maken de plaat echt af.

En die drumcomputer in 'Love in your head', voelde Dries zich niet gepasseerd?
PATERNOSTER: Dat is een drumloop, maar er zitten ook live drums in van Dries. Dat nummer was oorspronkelijk een demo die ik met een drumcomputer gemaakt heb. Eigenlijk is het het allereerste liedje dat ik ooit gemaakt heb voor de Black Box Revelation. Nog voor ik een drummer had. Vrij snel had ik door dat ik een echte drummer nodig had (lacht).

Is 'Beatbox Revelation Part. 1' echt met een beatboxer gemaakt?
PATERNOSTER: Dat ben ik zelf. De basisbeat is gemaakt met een speelgoedsynthesizer. Ik wou het met een drumcomputer verder uitwerken, maar ik kreeg het niet voor elkaar. Dus heb ik het zelf maar gedaan.

Welke van de songs vind je zelf het meest geslaagd?
PATERNOSTER: Op 'Never alone/always together' ben ik het meest trots. Het is een traag nummer, wat sowieso moeilijker is om te maken. Ik heb het samen met BJ Scott geschreven. Zij heeft ook de vocal coaching gedaan over de hele plaat. Het is mijn meest volwassen song.

Ik heb je al gezien met Rolling Stones-T-shirt uit 1981. Toen was je nog lang niet geboren, maar aan de riffs in 'Stand your ground' of 'I don't want it' te horen hebben ze jullie duidelijk beïnvloed. En ik hoor wel meer dingen die verwijzen naar de jaren 1960 of 1970.
PATERNOSTER: Dat is een origineel T-shirt. Ik heb het gekregen van een nonkel die fan is van de Stones. Van de oude Stones, die van nu zijn wat te afgeleefd.

Ik zeg wel vaker dat ik die interesse voor oude muziek van mijn vader heb. Hij heeft een uitgebreide platencollectie, maar eigenlijk luister ik daar niet zo vaak naar. Ik heb er wel al dingen van gehoord, dus onrechtstreeks zal dat mij wel beïnvloed hebben. Maar op mijn iPod staat niet alleen oude muziek.

Fun house van The Stooges is de favoriete plaat van Jack White van de White Stripes. Wat is jouw ultieme album?
PATERNOSTER: Ziggy Stardust van David Bowie. Als je daar nu naar luistert wordt je echt terug gekatapulteerd naar die tijd. Mijn pa is een grote fan van David Bowie. Wat nieuwe dingen betreft, vind ik de cd van Wolfmother heel goed.

Wanneer ben je gitaar beginnen te spelen?
PATERNOSTER: Toen ik 13 was. Ik ging naar de chiro, maar voor de rest had ik niet echt een hobby. Mijn moeder heeft toen een aantal dingen opgesomd die ik zou kunnen doen (lacht). Voetbal, hockey, muziek… Dat leek me wel wat, en zo ben ik gitaar gaan volgen in Noise Gate, een muziekschool in Ternat. Ik kreeg er gitaarles van Kloot Per W - onmiddellijk op een instrument, zonder die vervelende notenleer. Mijn moeder vindt dat ik ben opengebloeid door de muziek. Ik was vroeger nogal stil.

Jullie zijn met Set your head on fire naar de VS getrokken. De songs zijn gemixt door Greg Gordon, die we kennen van zijn werk met Wolfmother en Jet, en gemastered door Fred Kevorkian, die ook al opdrachten deed voor Iggy Pop en The White Stripes. Denk je dan, dit kan niet meer stuk?
PATERNOSTER: Het was geweldig om die 'grote mannen' aan het werk te zien. Greg Gordon ging als een dirigent achter zijn mengtafel te werk, volledig in trance. Hij zette de muziek loeihard.
Voor het mixen hadden we een zestal dagen voorzien in LA. Vlak erna zouden we gaan masteren in New York. Maar de eerste dag ging al volledig naar het zoeken van de juiste sound - het album moest klankgewijs een geheel vormen. De laatste dag heeft Gordon 24 uur aan één stuk gemixt. Koffie bij de hand (lacht).

Konden jullie de school skippen voor een portie rock-'n-roll?
PATERNOSTER: Ik ben tien dagen naar ginder gegaan in september. Ik zit in mijn eerste jaar Grafische vormgeving in Sint-Lukas, dus dat was geen probleem. Dries zit nog in de humaniora, die kon niet mee. Maar we hebben wel al afgesproken dat we nog eens samen teruggaan. Hopelijk om er dan op te treden. Dat is toch een droom, om over de hele wereld te kunnen spelen.

In het nummer 'Dollars are sweet, they say' zing je "They are not important, I throw them away". Is succes belangrijk?
PATERNOSTER: Dries en ik zouden graag van onze muziek willen leven, maar dat nummer gaat eerder over mezelf. Ik ben nooit echt een spaarder geweest, geld glipt door mijn vingers. Ik vind sparen onnuttig (lacht). Ik weet niet of ik dat later ook nog ga denken.

:: The Black Box Revelation
datum: 31.10.2007 20.00 — SOLD OUT!
plaats: Ancienne Belgique, Anspachlaan 110, Brussel 02-548.24.24, info@abconcerts.be