Brecht Evens: jonge god van Vlaamse stripmakers

Brecht Evens, amper 25, is de mooie, jonge god van de nieuwe generatie Vlaamse stripmakers. Zopas verscheen zijn jongste, De liefhebbers. Evens bevestigt hiermee zijn immense talent dat zowel in eigen land als ver daarbuiten met 'Ergens waar je niet wil zijn' uit 2009 (h)erkend is.

Dat album, Evens' vierde, oogstte zoveel lof dat de faam van de jonge auteur naar atmosferische hoogtes gekatapulteerd werd. Zo kreeg hij er in Angoulême, het belangrijkste Europese stripfestival, de Prix de l'Audace voor. En om de internationale temperatuur op te meten volstaat het te melden dat 'Ergens waar je niet wil' zijn vertaald werd naar onder andere het Engels, Spaans, Duits en zelfs het Koreaans.

Zoveel succes zou een normaal mens zwaar onder druk zetten voor de opvolger. Niet zo bij Brecht Evens. Met 'De liefhebbers' zoomt hij in op de microkosmos van Beerpoele, een modaal dorpje waar nooit iets gebeurt. Een groepje amateurkunstenaars wil er de allereerste kunstbiënnale op poten zetten, en nodigt daarvoor speciaal 'een kunstenaar uit de stad' uit, een kenner dus, die met zijn geweldige talent Beerpoele op de kaart der Kunsten zal zetten.

Evens' grote empathie en scherpe observatievermogen leveren de brandstof voor dit stukje uit-het-leven-gegrepen verhaal over 's mensen kleine kantjes. Pieterjan, de kunstenaar in kwestie, grossiert in uitspraken als "Wat je onthouden moet is: de taak van de kunstenaar is om de grenzen van zijn perceptie steeds te verleggen." Wat er bij de liefhebbers als zoete broodjes ingaat… Binnen de kortste keren werken ze allemaal mee aan Pieterjans golemachtige kunstwerk: een reusachtige tuinkabouter.

Visueel feest
Evens gaat in dit album verder op het grafische pad waarmee Ergens waar je niet wil zijn de grenzen verlegde. Dat levert opnieuw een overrompelend visueel feest op waarbij de kleuren van de pagina's spatten. Daarbij ontwikkelt Evens verder zijn eigen, herkenbare stripgrammatica - je zal tevergeefs zoeken naar tekstballonnen of klassieke pagina-indelingen met vakjes.

Perspectiefwissels, paginabrede panorama's en fragmenten naakte tekst vloeien organisch en schijnbaar moeiteloos ineen met close-ups en heerlijk subtiele kleurnuances in details én grotere structuren, die doen denken aan het werk van de Vlaamse primitieven. Dus halen we nog eens het zwaar geschut van de superlatieven met veel graagte naar boven. Een poëtisch, diepmenselijk en tegelijkertijd bitterzoet verhaal? Check. Heerlijk grafisch werk? Check. Een prachtige uitgave? Check. Wat wil je als lezer nog meer?