Chinees Paviljoen wordt honderd jaar

Evenementen rond een eeuw Chinees Paviljoen zijn niet voorzien. De site bleek tijdens Europalia China al een passieve speler. Ook na de afwerking in 1910 kon ze niet meteen schitteren, al ging toen de Wereldtentoonstelling door. Toch een kort portret.

Aan de Van Praetlaan, achter het kasteel van Laken, wist koning Leopold II een prestigieus planologisch en architecturaal project te lanceren. Het zou het Brusselse toerisme ten goede komen en de handelsinteresse voor het Verre Oosten prikkelen.

De koning-bouwheer had niet minder voor ogen dan van Brussel "een klein Paradijs voor het volk" te maken, naar het beeld van Parijs. In het Lakense verkavelingsproject en de upgrading tot zomerresidentie (voor Brusselse notabelen) pasten markante trekpleisters als het Chinees Paviljoen en de Japanse Toren.

Architect Alexandre Marcel werd ingeschakeld om het Chinees Paviljoen te bouwen, een restaurant in Chinese stijl. Terwijl de Japanse Toren oorspronkelijk een privé-ornament was, enkel te bezoeken door bevoorrechte gasten, zou het Chinees Paviljoen een toprestaurant voor zakenlui worden.

Een eerste bestek van 300.000 goudfranken (1901) ingeschreven in de Civiele Lijst zou de start van een lijdensbouwwerk worden. Door berekeningsfouten, tijdverlies door verbeteringswerken op foute uitvoeringen en getalm met de werkzaamheden sleepten de werken acht jaar lang aan.

In 1904 werd een kruissnelheid ingezet om in 1905 het veertigjarig bewind van de vorst met de opening te vieren, maar tevergeefs: pas eind 1905 was het interieur klaar. De ambachtskunst kwam uit Shanghai, maar de Belgische toeleveranciers waren trager dan de Chinese.

Nieuwe fondsen werden in de afwerking gestoken, tot de koning in december 1909 stierf. Toen in mei 1910 - de Wereldtentoonstelling was al gestart - het Paviljoen eindelijk afgewerkt was, werd geen concessiehouder voor het restaurant gevonden. In oktober 1913 werd het deel van het Handelsmuseum van Buitenlandse Zaken (dat de Japanse Toren al was). En met de Eerste Wereldoorlog stortte de oosterse droom van het Chinees Paviljoen alweer in. Vandaag is het gelukkig onderdeel van de Musea van het Verre Oosten.