De honger van Sophie Hunger

In deze crisistijden hadden we ons geld wat graag op een Zwitserse bankrekening geplaatst, maar bij gebrek aan fortuin zetten we onze centjes graag in op de Zwitserse Sophie Hunger. Hungers honger naar pakkende popsongs is groot op haar debuut Monday's ghost, dat ze deze week op Les Nuits komt voorstellen.

Het gebeurt niet vaak dat we een Zwitserse artiest tegen het lijf lopen. Laat staan dat we er een praatje mee slaan. De 26-jarige Sophie Hunger heeft met Monday's ghost een romige, af en toe door piano voortgestuwde popplaat onder de arm die meandert tussen de afgekloven folk van Alela Diane en de met koper opgepoetste jazzpop van Joan As Police Woman. Met wat meer tempo dan.

Hunger zwierde enkele jaren geleden een paar songs op haar MySpace. Vijf maanden later mocht ze al mee als support van Stephane Eicher, die andere Zwitser, in de Parijse Bataclan. Vorige zomer trad ze aan op het prestigieuze Montreux Jazz Festival, waar ze nog een tournee aan vastknoopte met The Young Gods, Zwitsers inderdaad, en Erik Truffaz, een Fransman maar geboren in Zwitserland. Zo hebben we meteen ook de voornaamste Zwitserse muzikanten opgesomd. Monday's ghost is eigenlijk haar tweede album, maar de slaapkamerplaat Sketches on sea beschouwt Hunger als smaakmaker voor het hoofdgerecht.

Je komt uit Zwitserland, maar in je songs zijn geen Alpenweides te bespeuren. Je muziek klinkt heel Brits, soms ook Amerikaans.
Sophie Hunger: Ik ben maar gedeeltelijk opgegroeid in Zwitserland. Mijn vader is diplomaat, wij hebben op heel wat verschillende plaatsen in de wereld gewoond. Ik kan niet zeggen dat ik voeling heb met de Zwitserse muziekscene, Stephane Eicher was tot voor kort de enige Zwitserse muzikant die ik ken. Maar ik voel me wel een Zwitserse hoor, ik heb een Zwitsers paspoort en Zwitsers Duits is mijn moedertaal.
Ik zing in het Engels, omdat ik me er goed kan in uitdrukken, maar tegelijk ook weer niet. Ik ken niet elke betekenis van elk woord, dat geeft me een bepaalde vrijheid of naïviteit die ik in het Duits niet heb.

Je noemt Bob Dylan als een van je grootste invloeden, maar je covert wel Jacques Brel.
Hunger: Dylan is een compleet artiest. Wat me vooral fascineert aan hem, is de manier waarop hij met de waarheid omgaat. De mythe die hij in het begin van zijn carrière rond zijn persoon creëerde. Hij speelt ook voortdurend met verwachtingen, en met de zogezegde waarheid. Oké, zijn concerten vind ik niet meer zo geweldig, maar voor mij volstaat het om me in één ruimte met hem te bevinden.
'Ne me quitte pas' begon ik te zingen zonder goed te beseffen wat voor een monument Brel was. Ik wist ook niet dat dat nummer zo groot was. In Frankrijk of België is het een soort hymne weet ik nu, het is stuk van de mensen hun identiteit. Maar ik moet toegeven dat ik de rest van zijn oeuvre niet goed ken. Eigenlijk ben ik niet zo'n grote muziekfan tout court. Mijn trombonist en fluitist luisteren de hele dag door naar muziek, praten er onafgebroken over. Het interesseert hen mateloos. Dat heb ik niet.

Wie of wat heeft je dan verleid om muziek te maken?
Hunger: Mijn ouders alleszins niet, ik kom niet uit een muzikaal gezin.
Maar ik merkte vrij snel dat mijn stem een geweldig instrument was. Als kind verzon ik radiouitzendingen op cassette. Ik imiteerde stemmen, en sprak de reclameboodschappen in. Muziek kwam er zelfs niet aan te pas. Alleen maar conversaties. Daar heb ik me echt in uitgeleefd. Ik controleerde alles. Dat heb ik nog steeds.

Schrijf je makkelijk songs?
Hunger: Dat verschilt van dag tot dag. De beste nummers zijn wel degene die je het snelst schrijft. Zoals 'Shape' of 'Birthday'.

Ben je eigenlijk trots op wat je doet?
Hunger: Wat betekent trots? Ik heb het gevoel achter dat woord nooit begrepen. Het is iets dat je voor anderen voelt. Ik doe wat ik doe uit een soort drang. Muziek maken is voor mij iets heel irrationeels. Ik stel mij niet de vraag waarom ik het doe. Communicatie vind ik cruciaal. Daar heeft het voor mij veel, zoniet alles mee te maken.

:: Sophie Hunger
wanneer: 15 mei 2009 om 20.00 uur, €10/13 (Bota'Carte: €7)
waar: Botanique, Koningsstraat 236, Sint-Joost-ten-Node, 02-218.37.32, info@botanique.be, www.botanique.be