De vijf hoeken van de wereld: Duitsland in Molenbeek

Achter de imposante bakstenen gevel van dit stuk industrieel erfgoed in de Manchesterstraat schuilt een lange geschiedenis. Die begint in 1858, als de Duitse inwijkeling Karl Graeffe zijn baantje als bankbediende laat voor wat het is en in het bloeiende Molenbeekse industriegebied een suikerfabriek opstart.

De suikerindustrie staat op dat moment in de kinderschoenen, maar Graeffe zet door. Onderweg toont hij zich ook als een sociaal bewogen baas voor zijn arbeiders, die bij hem in verbeterde omstandigheden kunnen werken. Uiteindelijk wordt "Charles" zoals hij ondertussen wordt genoemd op 84-jarige leeftijd op weg naar zijn fabriek overreden.

Maar op dat moment hadden de zonen uit zijn kroostrijke gezin er al voor gezorgd dat raffinaderij Graeffe zich definitief had gevestigd als producent van kwaliteitssuiker. Tot de wereldoorlogen het familiebedrijf teisterden.

In 1953 kocht de Tiense Suikerraffinaderij Graeffe op, maar ze behield de naam. In 1979 zorgde ze vervolgens voor de iconische verpakking met het kleine blonde jongetje met blauwe ogen dat gretig in een grote boterham met bruine suiker bijt. Iedereen die sedert de jaren 1980 weleens suiker op zijn boterham of pannenkoek heeft gestrooid kent die jongen.

Een zoektocht via de media bracht twee jaar geleden aan het licht dat die jongen een inmiddels getrouwde Schaarbekenaar is. 1979 was trouwens ook het jaar waarin de Molenbeekse suikerraffinaderij een culturele bestemming kreeg.

In de jaren 1980 hadden in Plan K/La Raffinerie verschillende en soms legendarische concerten en performances plaats. Vandaag is de Brusselse afdeling van het Centre chorégraphique de la Communauté française Charleroi/Danse er ondergebracht.