The Dirty Dozen Brass Band in Ancienne Belgique

Al sinds eind jaren zeventig laat de feestelijkste fanfare van New Orleans, The Dirty Dozen Brass Band, de wereld zweten tot in de kleinste poriën. Een club, festival of begrafenis, elke gelegenheid is een excuus voor deze heren om ziel, geest en lichaam te voeden met exuberante muziek. Hun nieuwe plaat, 'Funeral for a Friend', stellen ze voor in de Ancienne Belgique.

In New Orleans weten ze het al langer: het leven is niet altijd een pretje, en dan houdt het op, en dient er een begrafenis gehouden. In vroeger tijden werden zulke evenementen in die contreien verzorgd door sociale verenigingen. Jazzensembles avant la lettre speelden passende, droeve muziek, met hun blaasinstrumenten voortsjokkend achter de koets. Maar zodra de rouwenden de hoek om waren, barstte het feestje los, en galmde het vrolijke getoeter door de straten. De omstanders, blij dat ze even hun zorgen konden vergeten, veranderden de wijk in een kolkend buurtfeest.

Eind jaren zeventig waren de meeste verenigingen al lang over de kop gegaan, en leek het fenomeen uit te sterven. Maar volhouders als The Dirty Dozen Social and Pleasure Club lieten het niet aan hun hart komen en stampten een achtkoppige fanfare uit de grond, die de naam van de club zou dragen. The Dirty Dozen Brass Band was geboren.

Nu, 27 jaar later, doen de ondertussen wat oudere heren vrolijk waar ze goed in zijn: het serveren van een gloedvolle mix van traditionele marsen, funk, r&b (de goede variant!), met stevige scheppen gospel en bop. Ze hebben sinds hun eerste internationale optreden in Groningen begin jaren tachtig geconcerteerd in meer dan dertig landen. Zelfs een klassieke suite hebben de heren al op hun palmares, en de muzikale begeleiding van een modern dansensemble is een trompetje van een cent.

Montreux
Hun overtuigende show op het Montreux Jazz Festival in 1986 levert de koperblazers een prachtig visitekaartje via de liveplaat Mardi Gras at Montreux, en het aanhoudende toursucces zorgt voor een vet platencontract op Columbia Records. Voor Voodoo, hun eerste plaat op dat label, komen gasten als Dr. John, Dizzy Gillespie en Branford Marsalis een airke meespelen, en die trend wordt verdergezet - de heren spelen op hun platen met goed volk als David Bowie, Elvis Costello, The Black Crowes, en recent zelfs bij indierockers Modest Mouse. Zelf heeft de superfanfare een tiental platen uit, met Funeral for a Friend als recentste worp. Die plaat, opgedragen aan origineel groepslid en tubaspeler Anthony "Tuba Fats" Lacen, is een terugkeer naar de traditionele blues en spirituals. Producer Craig Street, de man achter onder meer Norah Jones, Gypsy Kings en Joe Henry, stuurt de groep behoedzaam doorheen parels als het droeve 'Just a Closer Walk With Thee', of een prachtige versie van 'John the Revelator" - u hopelijk bekend van blueslegende Son House - waarna er weer vrolijk afgetrapt wordt met swingen-tot-we-er-liggen-getoeter als 'I Shall Not Be Moved'.

Dozijn
U kunt moeilijk verwachten dat hier dezelfde kudde aantreedt als tijdens hun laatste doortocht in de Ancienne Belgique in 1990. En een vlugge telling leert ons dat The Dirty Dozen Brass Band niet echt met een dozijn het podium betreden. Maar eens het goedgesmeerd koper tegen de uit zuiderse klei opgetrokken ritmesectie aanschurkt, zult u zich daar weinig meer van aantrekken.

:: The Dirty Dozen Brass Band in de Ancienne Belgique, Anspachlaan 110, 1000 Brussel - 02-548.24.24 - info@abconcerts.be
datum: 10 februari om 20.00 uur
tickets: 16/19 euro