Dwarrel van Compagnie Circ'ombelico

Een jongen en een meisje hangen hoog in de lucht, toevallig op de plek waar circus, dans en theater samenkomen. Terwijl ze indruk maken met hun acrobatieën geven ze elkaar ook blijken van lenige liefde. Compagnie Circ'ombelico staat zaterdag op de planken van De Kriekelaar met Dwarrel.

Circ'ombelico bestaat uit twee artiesten: Jef Naets en Iris Carta. Omdat Carta half Italiaans is, is zij het best geplaatst om ons uit te leggen wat Circ'ombelico betekent. Het is een samentrekking van het woordje circus en het Italiaanse woord 'ombelico' of 'navel'. Navelcircus dus.

"Omdat we graag circus vanuit onze buik willen maken," zegt Carta. "Wij zijn twee autodidacten. We hebben geen echte circusopleiding gevolgd, maar wel een aantal internationale stages gedaan, waaronder ook in Brussel bij Espace Catastrophe. Van die stages hebben we onze technische scholing. Maar daarvoor deed ik ook theater en dans. En omdat ik eigenlijk niet voor één iets wilde kiezen, vond ik in het circus de ultieme vorm om alles te combineren. Dat is dus de manier waarop wij werken: het gaat niet alleen om de trucjes en de techniek. Het is de bedoeling dat er na de voorstelling ook iets blijft hangen van het verhaal dat we vertellen. De acrobatie versterkt dat verhaal en maakt het visueel aantrekkelijk. Daardoor is het stuk ook heel toegankelijk voor verschillende leeftijden. We beschouwen het als een familievoorstelling die al toegankelijk is voor kinderen vanaf twee jaar. Wie nog niet helemaal mee is met de verhaalelementen, of zich er al wat te oud voor voelt, heeft nog genoeg om naar te kijken. Het is aangenaam om te ontdekken dat dat zo aanslaat." Circ'ombelico heeft Dwarrel inderdaad al tientallen keren opgevoerd, en de familievoorstellingen die ze spelen zijn bijna altijd uitverkocht.

Blauwe en oranje stiftjes
Niet slecht voor een productie die eigenlijk een debuut is. Carta: "Het allereerste dat we samen maakten, heette Kruimels. Dat was een locatieproject met een vrachtwagen die we konden openvouwen tot een circus zonder dak. Sven Ronsijn had die voorstelling gezien en stelde voor om ze naar de zaal te brengen."

Dat gebeurde, en met Ronsijn als regisseur groeide Kruimels uit tot Dwarrel. In alle zalen waar de plafonds hoog genoeg zijn, kan de voorstelling gespeeld worden. Het woordloze verhaal dat zo'n drie kwartier duurt, speelt zich af "daar waar de sterretjes uit je ogen verdwijnen". Twee personages leven elk in hun eigen wereldje. Het meisje is verdwaald in haar prinsessendromen en de jongen is verblind door mechaniekjes en machinaties. Haar wereld is azuurblauw en zijn wereld roestkleurig. Maar door hun ontmoeting ontdekken ze plots een hele nieuwe wereld. Het is dus een poëtisch sprookje over vriendschap of liefde. Dat kunnen ook de allerkleinsten zien. "Sommige kindjes komen na de voorstelling voorzichtig tegen ons zeggen dat ze toch denken dat wij een beetje verliefd zijn op elkaar (lacht)."

En waarom heet het stuk precies Dwarrel? "Je mag daar zelf natuurlijk wat bij fantaseren, maar ik dwarrel inderdaad nogal rond Jef tijdens de voorstelling. Dat slaat op het acrobatische gedeelte: ik ben de vlieger en Jef is de drager." Zo heet dat blijkbaar bij 'acro porté' of 'main à main' - de acrobatische discipline die zich in tegenstelling tot grondacrobatie afspeelt in de lucht, waar de twee acrobaten aan alkaar hangen en elkaar in balans houden.

Visueel zijn tot slot ook de kleuren waarmee Circ'ombelico werkt van belang: de roestkleur en het azuurblauw waarmee de twee personages verbonden zijn. "In het begin hebben we wel eens enkele kleutertjes tekeningen laten maken na de voorstelling, en dan zag je toch dat ze naar blauwe en oranje stiftjes grepen om hun impressies weer te geven."

:: Dwarrel - Compagnie Circ'ombelico (2,5 +)
wanneer: 11 april 2009 om 14.30 uur
waar: GC De Kriekelaar, Gallaitstraat 86, Schaarbeek - 02-245.75.22 - dekriekelaar.vgc.be - www.circombelico.org
tickets: 4/6 euro