Eerste Brusselse tentoonstelling van Thomas Mazzarella

"Heel zijn universum is al aanwezig," zegt galeriehouder Francesco Rossi over de jonge Belgische schilder Thomas Mazzarella (1983): "Sommige kunstenaars zoeken en zoeken en vinden tragisch genoeg nooit hun eigen stem." In Rossicontemporary stelt de schilder met antennes voor het bizarre van ons grootstedelijke leven voor het eerst solo tentoon.

Mazzarella, afkomstig uit Charleroi en tegenwoordig Brusselaar, wist al heel vroeg dat schilderen zijn totale engagement zou krijgen. Het is een zegen voor galeriehouders en voor iederéén, zo vult Rossi aan, dat een getalenteerde kunstenaar niet, zoals zoveel gebeurt, naar andere media overstapt. Mazzarella schildert bovendien op hout, een populaire, goedkope drager, en in het begin gebruikte hij daar zelfs recuperatiemateriaal voor. Rossi noemt hem in een adem met Bruegel: "Een man van het volk die de scherpe kantjes van de maatschappij schildert."

Getransponeerd naar deze tijd zijn dat de snobistische sfeer rond vernissages van hedendaagse kunst, de decadentie van rijkelui, de frenetieke sportbeoefenaar die superman wil worden. Stadslandschappen als streepjesblocnotes waar veel tegelijkertijd gebeurt en waar toch een zekere tristesse van uitgaat. Een kinderkamer met een tak in een vitrine, en zonder kind. Zwembadeigendom dat door minder gefortuneerden - met de laatste boom - geramd wordt. Een aquariummuseum met achter glas ook een tuin, stilgezet op een dramatisch moment, met een beschadigd hek en een vuurwapen op de ligzetel.

Mazzarella observeert en fantaseert daarop verder. Hij laat ons mee gluren in de fitnesszaal en plaatst de sportman in supervorm op het dak. Daarbij speelt hij voortdurend met verschillende kijkvlakken. Op de luchthaven zie je de vliegtuigen opstijgen van op een tv-scherm, terwijl de echte lucht op die van een videospelletje lijkt. Glazenwassers, computerschermen, digitale fotohouders… zorgen ervoor dat je telkens andere werelden binnenstapt tot je niet meer weet waar je bent. Ook de vele kabels in de tafereeltjes voeren de blik telkens naar ergens anders.

De vervreemding is misschien het grootst bij het filmscherm op het dak van een wolkenkrabber: lege stoelen en als in een dolgedraaide loop de scène van een man met een fakkel in een - Plato's - grot. Toch vind je in al deze technologische verwarring tekenen van verzet, of hoop: attributen als de zonnebril, de MP3-speler, de banaan als gezond tussendoortje en de ligzetel komen dikwijls terug. Ondanks de anonieme hoogbouw ligt, nét buiten het bereik van de zoeklichten, een man te soezen (al stijgt op het belendende dak een vliegtuig op), maar in zijn hoofd, of in het echt, zie je vrolijk minuscule ballonnetjes neerdwarrelen.

:: Thomas Mazzarella
wanneer:> 4 september 2010 - dinsdag > vrijdag van 13.00 > 17.00 uur + zaterdag van 14.00 > 18.00 uur
waar: Rossicontemporary, Waterloosesteenweg 690 (Bascule), ingang: De Praeterestraat, Ukkel - 0486-31.00.92 - rossi@rossicontemporary.be