Expo: Alberto Magnelli

Alberto Magnelli liet op zijn grafsteen de woorden 'pittore fiorentino' aanbrengen. De kunstenaar was inderdaad op vele vlakken nauw verbonden met zijn geboortestad en haar artistieke verleden. Vooral de leesbaarheid van het verhaal en de helderheid in de uitvoering van befaamde voorlopers als Uccello of Piero della Francesca hadden een grote invloed op zijn ontwikkeling.

Hoewel reeds vroeg bevriend met de futuristen, hadden zijn werken nooit de ritmiek van kunstenaars als Boccioni of Balla. Bij Magnelli (Firenze, Italië 1888 - Meudon, Frankrijk 1971) was de schilderkunst al bij al klassiek van opzet. De composities waren nooit onevenwichtig en het kleurgebruik bleef harmonieus. Hoewel hij de eerste Italiaanse abstract was, ging zijn formele zoektocht in de eerste plaats naar het ontwikkelen van een resoluut moderne maar steeds stijlvolle vormentaal. Ook toen hij de abstractie verliet om een vorm van metafysische schilderkunst te beoefenen bleven zijn illustere voorbeelden over de schouder meekijken. Stadsmens Magnelli is nooit een natuurschilder geweest. In veel van zijn werken treedt de architectuur op als een ordenend element; soms gewoon herleid tot geometrische vlakken in de achtergrond. Bij Alberto Magnelli haalt de cultuur het van de natuur. Wanneer hij later de zuivere abstractie weer beoefent, is het aan de hand van talloze tekeningen/schilderijen, waarin de ontwikkeling van het lijnenspel enige voorrang krijgt op de chromatische onderzoeken. In zijn topwerken komen die twee bekommernissen samen en ontdekken we een meester van de abstractie op zijn best. Dan verdwijnt de werkelijkheid volledig en zijn we getuige van het ontstaan van een nieuwe, onafhankelijke en originele wereld van vormen, kleuren en lijnen. Hier ontspruit een moderniteit die, stijlvol en mooi, haar wortels vindt in een rijke, klassieke geschiedenis.

:: Alberto Magnelli - > 28.3.2009 Di/ma/Tu > za/sa/Sa 10.30 > 18.30 - Galerie Patrick Derom Wolstraat 1, 1000 Brussel - 02-514.08.82