Expo: De schoonheid van het alledaagse

Het is vreemd om een kaartje te kopen om binnen naar beelden te mogen kijken die we buiten ook in overvloed kunnen zien in het tochtgat aan de Botanique. Al gaan we daar dan zelden voor zitten, zo lijkt de filmmaker ons te verwijten.

De Belgische inzending voor de tiende Internationale Biënnale van de Architectuur van Venetië is nu te zien in de Botanique. Het is een project van de regisseur Stefan Liberski en het jonge Brusselse kantoor Label Architecture, en draagt de ontroering al in de naam: De schoonheid van het alledaagse.

Liberski laat het leven en de geluiden rond zijn neergeplante camera op hun beloop. En dat levert altijd nieuw, intrigerend materiaal op. Een schaapherder op de beemden naast de autosnelweg, een meisje dat voor de helft in haar hoofd danst en voor de andere helft argeloos op straat, thuiskomende en weer vertrekkende mensen, jonge fietsertjes met wakende oermoeders of grote broers. In vertrouwde en onmiskenbaar Belgische en Brusselse decors: de koeltoren van Drogenbos, de verbrandingsoven van Neder-Over-Heembeek, Les Moulins de Ruysbroeck aan het kanaal, de esplanade van het Rijksadministratief Centrum, het skateboardplein aan de Keizerslaan, de tuinwijken van Watermaal-Bosvoorde. Het is verrassend hoe omgevingsgeluid de toon zet, en hoe de wind het meest doorslaggevend is. Af en toe worden dezelfde beelden eens zonder en eens met muziek geprogrammeerd - bijvoorbeeld bij telefoondraden die hierdoor notenbalken worden. Kinderen zien spelen in de trambedding met een streepje klassieke ontroering is helemaal iets anders dan wanneer je ze hoort lopen en kinderdingen roepen. Met muziek is het bijna een La meglio gioventù-achtige scène, nostalgisch, zwaar van betekenis. Met gewoon het kindergeluid in de wind is het geruststellender, zachter, helender. Hé, alledaagser!

België heeft al van alles naar zijn hoofd geslingerd gekregen, tot en met het scheldwoord 'Belgisch' toe. Dat moet de kunstenaars aan het denken hebben gezet. Hoe valt het te verklaren dat we het in onze - toch zelfgeschapen - wanorde, lelijkheid of ongerijmdheid best naar onze zin hebben? Omdat het niet regent? Maar als het regent, wordt de alledaagsheid juist nog meer gepord en geplaagd tot alles gaat trillen van pure emotie.

:: De schoonheid van het alledaagse - > 9.9.2007 di > zo/ 11 > 18.00 - Botanique - Koningsstraat 23, 1210 Sint-Joost-ten-Node - 02-226.12.18, info@botanique
Tickets: 2 euro