Expo: Hello! Shall I Call You Back?

De Deense kunstenaar Jeppe Hein situeert zich in wat heet het 'sociale minimalisme'. Bij Jan Mot bevindt zich een ensemble van (relatief) interactieve werken die charmeren in hun eenvoud.

In de historische stroming van het minimalisme is de menselijke figuur soms veraf. Het lijkt dan ook een paradox, maar het 'sociale minimalisme' (of nog hipper: 'social minimalism') tracht, ondanks het hanteren van een vrijwel abstracte beeldentaal, in het werk de mens en toeschouwer centraal te stellen.

In het jonge oeuvre van de naar Berlijn uitgeweken Deense kunstenaar Jeppe Hein (1974), een vroegere assistent van Olafur Eliasson, uit zich dat in werken die zich formeel ergens ophouden tussen (interactieve) sculptuur, architectuur, uitgepuurd theatraal decor en vriendelijke grap. Zijn installaties kunnen door een zeer groot publiek gesmaakt worden. Zo maakte hij verschillende ingrepen in de openbare ruimte, zoals ongebruikelijke banken of fonteinen waarmee de toeschouwer vrij kan spelen. De mooiste daarvan vinden wij Did I miss something? (2007), gerealiseerd bij Couëron, een dorpje aan de Loire in het kader van het grootse, in België te weinig bekende kunstenproject L'Estuaire. De neemt de toeschouwer er plaats op een bankje waarop een twintig meter hoge jet krachtig in de Loire opspuit.

Bij Jan Mot heet Heins nieuwe installatie Light pavilion illusion. Het is een werk waarin onder meer een spiegel, een fiets, een katrolsysteem en een reeks lampjes figureren. Ook hier gaat de kunstenaar een dialoog met de toeschouwer aan, al wordt die verwacht minder actief te zijn dan gebruikelijk - het is vooral de galerist die aan de slag moet. As u in de Dansaertstraat passeert, moet u Light pavilion illusion zeker zelf uitproberen.