Graphic Poem: Zand op een zeebed

De hypothese, dat onbeantwoordbare vraagstuk, regeert in Lies Van Gasses Zand op een zeebed. Niet als mogelijkheid om de toekomst open te breken en positief in te kleuren, maar als grillig visioen van waaruit we terugvloeien naar ons onontkoombare bestaan.

Als alles kan... Het zijn woorden die dromen openen en toekomstvisioenen inleiden, maar die in Lies Van Gasses Zand op een zeebed minder romantisch worden aangewend. "Er is niet veel waarvoor wij kiezen," klinkt het in haar nieuwe bundel, en net die onontkoombaarheid van het pad dat op onze toekomstige ikken wacht, zwermt furieus over alle woorden en beelden. Ook "wat mooi zweeft, valt hard." Die harde val wordt mooi verbeeld: meerminnen, engelen en sirenen vallen uit de lucht en het water; op het zeebed te midden van al die capriolen blijven we geteisterd achter, ons vastklampend aan elkaar, naarstig tastend naar wat de dorstige zou moeten laven. "Mensen zijn gemaakt van elkaar," weet Lies Van Gasse, en onze levens lijken een harde, lange en diepe weg door het labyrint om die wijsheid te bewijzen.

Zand op een zeebed is zwaar water, geboren uit de zee in onszelf. De combinatie van (eenvoudig maar ijl) woord en (wispelturig) beeld die Lies Van Gasse al langer bedrijft, is weerbarstig, compromisloos en biedt soms zo koppig weerstand dat ze ondoorgrondelijk kan worden. Op andere momenten is Zand op een zeebed een bundel als een toenaderingspoging, een eb en vloed dat steeds hetzelfde strand hervertelt. Vloeibaar als een 'als'.

Boekpresentatie

data: 5/2, 19.30

tickets: gratis

waar: deBuren, Leopoldstraat 6, Brussel