Great Lake Swimmers: onbekend maar toch bemind
Great Lake Swimmers is onze geheimtip uit Canada. Goed, de indiescene bloeit er als nooit tevoren met acts als Wolf Parade, Feist, Arcade Fire en MSTRKRFT, maar het land onder het esdoornblad is toch in de eerste plaats de natie die ons huiselijke songsmeden als Neil Young, Joni Mitchell en The Band schonk. Het is die traditie van pure, naar la vie à la campagne refererende songs die Great Lake Swimmers verderzet.
Spilfiguur en songschrijver Tony Dekker, die recent nog om zijn zalvende stemgeluid gecomplimenteerd werd door Robert Plant, begon de groep als eenmansproject. Dekkers debuut, opgenomen in een afgelegen silo ergens te velde, klonk rauw en ascetisch, met krekels op achtergrondzang. Maar drie platen verder is de groep aangevuld met onder meer een banjospeler en contrabassist, en maken country en folk niet langer de wet uit. Op Lost Channels lonken 'Palmistry' en 'Pulling on a line' openlijk naar de radio.
Vanwaar komen die popelementen plots aanwaaien. Klonk je als eenmansband te broos?
Tony Dekker: Ik heb pas na een paar jaar ingezien dat de chemie tussen mensen die in dezelfde ruimte spelen iets magisch kan hebben - mijn grote voorbeeld daarin is The Band. Het waren ook de nummers zelf die vroegen om zo'n groepsbehandeling. Ze zijn 'vrijer', in die zin dat andere muzikanten ze kunnen optillen naar een hoger niveau. Live speel ik nog wel een paar songs solo, ik ben dat oude materiaal niet ontgroeid.
Ik gok dat er wel wat softrockplaten uit de jaren 1970 rondslingerden in de studio. 'She comes to me in dreams' klinkt als America.
Dekker: Geweldig compliment, dank u. Zelf hoor ik er meer The Byrds in, uit hun periode van Sweetheart of the rodeo. 'Palmistry' wordt al eens vergeleken met R.E.M. - het is wellicht de mandoline die het hem doet. Ik wil de poppier sound van de songs met country- en folkelementen blijven combineren, om toch ook niet te ver af te drijven van datgene waarmee we begonnen zijn.
Terwijl folkrockers als Fleet Foxes of Bon Iver vorig jaar veel pers kregen, zitten jullie na vier platen nog steeds onder de radar. Steekt dat?
Dekker: Ons doel is om nooit aandacht te krijgen (lacht). In een ideale wereld komt onze muziek vanzelf tot bij die mensen die erin geïnteresseerd zijn. Wij hoeven niet het snoepje van het moment te zijn.
Je bent voor Lost Channels opnieuw op allerlei plekken gaan opnemen, van een kerk tot een gemeenschapscentrum. Waarom?
Dekker: Ik heb het altijd spannend gevonden om 'omgevingssediment' in de songs te integreren. Dit keer zijn we in de Thousand Islands-regio terechtgekomen, een prachtige, maar wat onbekende plek waar Lake Ontario in de Saint Lawrencerivier uitmondt. Lost Channels verwijst naar een partij water waar heel wat schepen verdwenen. Ik vind het belangrijk dat mensen in hun muziek het verhaal vertellen waar ze vandaan komen. 'Everything is moving so fast', het duet met Serena Ryder, hebben we opgenomen in St Brandon's Church. Ik kan me de reverb nog zo voor de geest halen.
Buiten de bucolische verwijzingen maak je ook plaats voor vertwijfeling in 'Still'.
Dekker: Ja, maar ik zie mezelf niet als een confessionele songschrijver. Ik wil een idee overbrengen, een sfeer of gevoel, met een universeel aspect. En tegelijk moet er een verhaal in. Dat is een moeilijk evenwicht.
Tegenwoordig grijpen heel wat artiesten terug naar pure muziek, met echte instrumenten. Eist het gejaagde stadsleven zijn tol?
Dekker: Het zou kunnen dat mensen genoeg hebben van de digitale, flitsende informatiewereld. En dat ze daardoor aangetrokken worden tot organische geluiden. Maar ik wil daar geen grote theorieën aan ophangen.
:: Great Lake Swimmers, The Acorn, Akron/Family, Sharon Van Etten — €10/13/16
wanneer: 16 mei 2009 om 20.00 uur
waar: Botanique Koningsstraat 236, Sint-Joost-ten-Node, 02-218.37.32, info@botanique.be, www.botanique.be
Lees meer over: Sint-Joost-ten-Node , Cultuurnieuws
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.