Guy Bindels ruilt De Munt voor De Brakke Grond

Op een e-mail 'Verlaat je de Munt én de Brusselse techno-underground?' krijg ik prompt de reactie: 'Inderdaad, ik ruil mijn elegante flierefluitjes-champagne bien frappé in voor een potige mok lait mal battu...' De Belgische éminence chauve in cultuursponsorwerving laat zich vreemd genoeg niet door het Paleis voor Schone Kunsten wegzuigen, maar door het Vlaams Cultuurhuis De Brakke Grond bij de noorderburen. Guy Bindels krijgt er dan wel een visitekaartje Redactie Artistieke Interactie, 'Il'll be Amsterdamned,' schrijft hij nog. En dat voor een housefreak?

Guy Bindels (38) werkt veertien jaar op de commerciële dienst van de Muntschouwburg, naar bescheiden eigen zeggen 'om geld te zoeken'. Bindels: "Opera is een zeer duur medium. Vooral door de aanpak van de Munt, die zoveel mogelijk zelf wil maken in eigen ateliers met kleermakers, hoedenmakers, schoenmakers, decorschilders, schrijnwerkers,... En 'handwerk' kost hopen geld. Vandaar dat naast overheidsgeld er voor de vaste werkingskosten geld gezocht wordt voor alle artistieke lasten. De ticketverkoop draagt daar grotendeels toe bij, aangedikt met de verkoop van business seats (zitjes die duurder verkocht worden dan wat de particulier betaalt, waarmee de Munt een meerinkomst verwerft, JMB). Dit bedrijfsgeld maakt het mogelijk om jongerenabonnementen tegen een derde van de prijs aan te bieden. Als tijdens een jongerenabonnementavond 250 business seats worden verkocht, compenseert de meeropbrengst haast direct het 'verlies' van de goedkope jongerenzetels."

Tina Turner en U2
De meeste structurele sponsors sluiten met Bindels een overeenkomst af voor een heel Muntseizoen. Accenture, AGF, Agfa, Belgacom, Citybank, Dexia, Electrabel,... de alfabetisch gerangschikte rij dozen op Bindels' rek is zwaar in vele betekenissen. De vluchtige kritiek dat deze sponsors alle zitplaatsen uit de Munt ontnemen, laten we uitklaren. Bindels: "Per jaar is ongeveer tien procent van de plaatsen voorbehouden aan sponsoringovereenkomsten. Dat zorgt voor dertig procent van de eigen inkomsten. Dus zonder sponsors minder kwaliteit op de scène! Het publiek, zeker de jeugd, mag onze bedrijven dankbaar zijn. In het Belgische landschap gezien is de Munt op het vlak van cultuursponsoring marktleider. En onze grote concurrent is zeker niet de Vlaamse Opera, het Ballet van Vlaanderen of de Filharmonische Vereniging (eerste provider van Bozar Music, JMB), maar wel de relatief nieuwe spelers op het sponsorveld. In één woord: Clear Channel (booster van grote affichenamen en festivals, JMB). De voorbije tien jaar is binnen de bedrijven het begrip gegroeid dat public relations heel publieksbreed moet gaan. Toen ik bij de Munt begon ging het zo. Sponsors die de Munt in hun portefeuille hadden - veelal omdat de baas operaliefhebber was - dachten: 'we associëren ons met kwaliteit'. Nu wordt de sponsorbeslissing niet meer door één directielid alleen genomen; maar door een heel team. Naast klassieke muziek wordt ook op U2, The Stones en Tina Turner gemikt, om nieuwe zakenrelaties te plezieren. De return moet in de eerste plaats zijn nut opleveren. Ons probleem is niet dat het geld voor cultuursponsoring de jongste jaren niet is toegenomen, in het beste geval is het zelfs stabiel gebleven. Wat het bikkelhard maakt is dat er meer spelers op de markt zijn, en dat de sponsorbeslissingen vaak verhuisd zijn naar bedrijfszetels in Parijs, Utrecht of Amsterdam. Gelukkig blijft opera een dankbaar en symbolisch medium in Brussel en België."

Primeur voor FM Brussel
Heel wat anders nu. Bindels draagt niet altijd een maatpak en wit hemdkraagje. "Destijds moet ik wel de enige gewetensbezwaarde zijn geweest die zijn dagen met champagne drinken mocht verfrissen, omdat het in de Munt altijd feestvieren is met de sponsors. Al ging en ga ik na de maatpakrecepties naar mijn bureau om wat anders aan te trekken, om een nachtje te gaan 'clubben'. Vestimentair ken ik een zekere schizofrenie. De muziek waar ik het meest van af weet en voeling mee heb - in die mate dat ik er jaren voor Het Nieuwsblad over schreef - blijft elektronische dansmuziek, bij uitstek house. Volgend jaar geef ik mijn jubileum van twintig jaar house. Al ben ik ook fan van bel canto. Bellini, Donizetti en Puccini brengen wel heel lyrische muziek. Cheap, zal je zeggen, maar house en bel canto opera hebben veel gemeen. Beide zijn heel lyrisch en emotioneel en gemaakt om uitgesproken te plezieren. Behaagzieke muziek dus. Mochten Mozart of Puccini vandaag geleefd hebben, hadden ze house gemaakt, en zeker geen hedendaagse klassieke muziek. Toen waren zij pop. Een goede maatstaf voor kwaliteit is te luisteren hoe vaak muziek in een filmsoundtrack komt. Mozart en Moby staan zeker broederlijk naast elkaar op de populariteitsschaal."

Op 3 en 4 maart viert de Ancienne Belgique 25 jaar met Front 242. Uitverkocht, maar Bindels 'pushte' de beginjaren van het genre. Bindels: "Ik draaide in 1987 op de toenmalige radiozender FM Brussel (na het ter ziele gaan, ook op Radio 104, JMB) de muziek van 242. Mijn radio-collega Johan had de vorige zomer de summer of love en de doorbraak van de house meegemaakt in Londen. Hij bracht de eerste houseplaten mee. Wij speelden al heel wat elektronische dansmuziek op FM Brussel, zowel zware industriële muziek als lichte disco. Aanvankelijk stond ik sceptisch tegenover die repetitieve en minimale muziek voor de Brusselse luisteraars. Na een paar weken was ik toch helemaal gewonnen voor house. Met het gevolg dat de volgende twintig jaar van mijn vrijetijdsleven haast volledig doordrongen zijn geweest van het genre. Gent was voor house en techno de eerste stad waar die dansmuziek voet aan de grond kreeg. Nadien volgde Antwerpen snel. Brussel heeft lang getalmd. Waar je house wel hoorde, was bijvoorbeeld in mijn eigen jeugdhuis De Schakel in Sint-Lambrechts-Woluwe: daar werden de eerste Brusselse techno-party's boven de doopvont gehouden. En wij bij FM Brussel zonden wellicht de allereerste houseplaten de Belgische ether in.

Van de Brusselse underground, de chique sponsorwerving en een groot huis in Woluwe verdwijnt Bindels op 1 maart naar Amsterdam. "Eindelijk mag ik eens wat geld opdoen in plaats van geld te zoeken. Ik krijg een studio toebedeeld en mag vast volgend seizoen voor De Brakke Grond een nieuwe programmalijn ontwikkelen. Dit seizoen moet ik de eerstvolgende nummers van het huismagazine De Achtergrond volschijven. Op mijn kaartje staat Redactie Artistieke Interactie. Klinkt als een Van Ostaijen gedicht. Ik kijk er naar uit, maar kom zeker over enkele jaren naar Brussel terug."