Habeas Corpus

In Habeas corpus geven tien artiesten die voornamelijk actief zijn in de Franse gemeenschap hun kijk op het menselijk lichaam. Agenda sprak met de vreemde eend in de bijt: de naar Vilvoorde uitgeweken Duitse kunstenares Ulrike Bolenz.

Net na de val van de Berlijnse muur loopt Ulrike Bolenz (1958) op een tentoonstelling in haar thuisstad de liefde van haar leven tegen: een Vlaamse Belg. Ze verruilt het politiek woelige Berlijn voor Brussel, en trekt naar Vilvoorde waar ze een oude autogarage gebruikt als atelier. Of die verhuis van Berlijn naar Vilvoorde haar werk heeft beïnvloed? Ulrike Bolenz: "Of je nu hier een artiest bent of ginder, dat maakt niet uit. Je blijft een kunstenaar. Berlijn was op het ogenblik van mijn vertrek wel harder en agressiever. De muur was net gevallen, de spanning was te snijden. De val was een groot politiek moment voor Duitsland. Iedereen liep er euforisch bij. Op dat vlak had Berlijn me uiteraard meer te bieden. Maar een artiest slijt toch het merendeel van zijn tijd in zijn atelier. Ik heb weinig contact met de buitenwereld maar ik ben toch voldoende geïnformeerd over de actualiteit. Mijn man werkt dan ook voor de televisie (lacht)."

Bolenz is het soort kunstenaar dat haar werken zelf uitvoert van a tot z. Ze noemt zichzelf in de eerste plaats een schilder, ze begint op een leeg doek en het schilderij groeit organisch. Schilderkunst wordt door Bolenz vertaald naar de dag van vandaag: ze schildert klassiek op een canvas van synthetisch materiaal zoals plexiglas en plastic. Als basis gebruikt ze foto's van naakte figuren waar ze grafische elementen aan toevoegt zoals streepjescodes. Die worden dan geprint op een synthetische drager. "Ik beschouw mezelf als schilder omdat ik al die middelen uiteindelijk in een schilderij verwerk. Plexi is een hedendaags materiaal maar vooral interessant omwille van zijn transparantie. Mijn installaties bestaan uit verschillende lagen (in vooraanzicht zie je één beeld, in zijaanzicht zie je verschillende lagen plexiglas, hr). Schilderen verbindt de verschillende lagen met elkaar. Het is gewoon een andere opvatting van schilderkunst. Ik werk in de ruimte en niet tweedimensionaal."

Gedematerialiseerd lichaam
Habeas corpus was oorspronkelijk een juridische uitspraak. De Habeas Corpus Act werd 1679 in Engeland als wet aangenomen en stelt dat gevangenneming slechts mag volgen op een gerechtelijk bevel. De wet betekende een grote sprong voorwaarts in de individuele vrijheid van de mens. Bolenz: "In het Latijn en betekent het letterlijk: je moet het lichaam hebben. 'Hebben' is een materialiseringsproces. In mijn werk ben ik op zoek gegaan naar het tegengestelde. Bij het binnenkomen van de tentoonstelling hangen er vijf zuilen die eigenlijk bestaan uit verschillende linten waar een menselijke figuur op te zien is. Je moet door het lichaam stappen om de andere werken op de tentoonstelling te bekijken: het lichaam wordt gedematerialiseerd."

De werken van Bolenz zijn een product van onze tijd. Ze verbeelden haar aversie voor mensen die beweren dat politiek hen koud laat en haar fascinatie om alles van codes te voorzien. "Kijk naar ons DNA: je kunt de mens in stukjes opdelen. Mij interesseert alles wat een uitdrukking is van onze tijd."

:: Habeas Corpus - > 30.11.2008 - woensdag > zondag 12 > 20.00 - Botanique Koningsstraat 236 rue Royale, Sint-Joost-ten-Node - 02-218.37.32, info@botanique.be
Tickets: 2/4 euro