Hotel Le Méridien programmeert jazzconcerten

Na het Crowne Plaza op het Rogierplein programmeert nu ook het hotel Le Méridien jazzconcerten. Er wordt gemikt op een vijftal evenementen per jaar. De eerstvolgende afspraak ligt al vast, want het hotel is een belangrijke stopplaats tijdens de Brussels Jazz Marathon. Maar eerst is de Franse trompettist Alain Brunet drie dagen te gast in het luxehotel tegenover het Centraal Station.

Alain Brunet heeft al een behoorlijk avontuurlijk traject afgelegd. In de voorbije dertig jaar deelde hij het podium met de meest uiteenlopende artiesten. Zo vormde hij al op jonge leeftijd een kwartet met onder anderen Daniel Humair en Henri Texier, maakte hij deel uit van een internationale bigband, toerde hij de hele wereld rond, speelde hij bij klassieke ensembles en orkesten en maakte hij ook een hele reeks opnamen, waaronder Planetary rhythms met Prince Lawsha. En dat is nog maar een kleine greep uit 's mans cv. De laatste plaat in de rij is I remember Miles, een ode aan de zwevende soundscapes van de legendarische trompettist Miles Davis. Brunet is natuurlijk niet de eerste die zich eraan waagt, maar zijn benadering is wel origineel. Hij verweeft in zijn composities niet alleen uiterst moderne technieken, maar voegt er ook de tranceklanken van een didgeridoo aan toe. Niet toevallig, want op een van Davis' laatste opnamen hoor je een didgeridoo.

Tijdens een authentieke afternoon tea in Le Méridien praat Brunet over de cd, maar vertelt hij ook honderduit over zijn visie op jazz in het algemeen. Brunet is namelijk niet alleen een volbloed muzikant, hij heeft ook een enorm grote interesse voor kunst en filosofie. "Sinds een vijftiental jaren tekent er zich een dualiteit af in mijn werk," zegt hij. "Enerzijds focus ik op het Franse chanson. Zo heb ik in 1993 een plaat opgenomen rond Serge Gainsbourg: Alain Brunet Quartet joue Serge Gainsbourg. Twee jaar later was er French melodies in L.A. met liederen van Piaf, Brel en Trenet. De plaat is opgenomen in Los Angeles, vandaar de titel. In 2004 volgde dan nog Swingin' Trenet. Dat wat mijn interesse voor het chanson betreft."

"Anderzijds hou ik ervan, net als vele jazzmuzikanten geloof ik, om stijlen te vermengen. Ik hou van een gezonde dosis métissage. Jazz is natuurlijk zo ontstaan. Daarom ga ik bewust op zoek naar ontmoetingen met andere culturen. Zo verschijnt er komende herfst een cd die ik opgenomen heb in Iran. Er staat ook een reis naar India op het programma om daar met lokale muzikanten te werken."

"Tijdens een van mijn reizen ben ik toevallig terechtgekomen bij de didgeridoo. De eerste maal dat ik het instrument live hoorde, was op een van de Polynesische eilanden. Dat is ondertussen meer dan vier jaar geleden. Ik maakte zelfs opnamen met die man die ik daar ontmoette, maar ondertussen is hij weer naar zijn eiland vertrokken. In Parijs leerde ik Jowandi kennen, een aboriginal die fantastisch didgeridoo speelt. Onze samenwerking mondde uit in I remember Miles. De plaat is al twee jaar geleden opgenomen, maar komt nu pas uit. Er werd namelijk bloedkanker vastgesteld bij Jowandi. En omdat ik niet op tournee wilde zonder hem, hebben we gewacht tot zijn behandeling achter de rug was. Sinds een maand is hij terug uit Australië en vorige week zijn we aan de tour begonnen."

"En zo komen we bij mijn recentste cd uit. Waarom ik hierop didgeridoo combineer met de erfenis van Miles, is heel simpel te verklaren. Er is steeds die drang, die zoektocht naar een interessante mengvorm. Een belangrijk aspect daarbij zijn de kleuren in de muziek. Vandaar ook mijn liefde ook voor schilders als Derain, Matisse, Cézanne, Gauguin en zelfs De Kooning. In mijn begeleidingsgroep wil ik dan ook dat elke muzikant de meest verscheiden nuances en klanken uit zijn instrument haalt. Zelf doe ik dat door bijvoorbeeld ook met pedalen te werken. Jean-Louis Dô is een percussionist die heel goed overweg kan met allerlei pc-programma's. Op die manier ontpopt hij zich als een echte sound designer die erop los goochelt met duizend-en-één klanken. Ook de saxofonist Jean-Jacques Taïb en de drummer Manu Roche gaan daarin heel ver, elk op hun manier."

Miles en Schönberg
"Mijn lievelingsperiode bij Miles is die van 1967 tot 1969, toen hij echt brak met de traditie. Zijn muziek vertoefde in een soort schemerwereld. Hij maakte zich los van de gevestigde waarden, maar de bakens voor zijn nieuwe stijl lagen nog niet helemaal vast. Nadien ging hij volledig de binaire toer op. Je hoort die evolutie heel mooi op de box In a silent way. De muziek die tussen twee dimensies zweeft, trekt me enorm aan. Het klinkt allemaal heel ingehouden, heel sensueel ook. Bij Arnold Schönberg heb je dat ook. Ik heb het dan over de periode toen hij brak met het tonale systeem en nog voor hij zich toespitste op het serialisme."

Brunet heeft het ook nog over de link tussen Michel Legrand en Miles Davis. "Twee jaar geleden was ik in het Paleis voor Schone Kunsten voor een concert met Legrand. Wist je dat de Franse componist een van de laatsten was die muziek geschreven hebben voor Miles? Dat was de soundtrack voor de film Dingo. Je hoort er Miles in combinatie met didgeridoo-klanken. Tijdens de tournee met Legrand heb ik de eer gehad die muziek te mogen spelen, naast nog andere nummers van op het repertoire van Miles, waaronder 'La valse des lilas'."

Als we Alain Brunet tot slot vragen of hij een welbepaald doel voor ogen heeft met zijn muziek, antwoordt hij zonder aarzelen: "Het publiek plezier geven. Ik wil dat ze gelukkig buitenstappen na een concert."

:: Alain Brunet in hotel Le Méridien (Europakruispunt, bij het Centraal Station) op 30 en 31 maart en 1 april, om 19 uur. Gratis, maar wél reserveren: 02-548.41.81