Jazz: Marc Demuth Quartet feat. Pascal Schumacher

Met 'Here we gong' snijdt Pascal Schumacher een nieuw hoofdstuk aan. Hij vond onderdak bij het grote internationale label Enja en doet het voortaan zonder zijn trouwe compagnon Jef Neve. Dat zorgt voor nieuwe impulsen en een verfrissende aanpak, zonder dat de vibrafonist daarbij zijn verleden verloochent.

Here we gong sluit aan bij Schumachers vorige cd Silbergrau, maar er worden ook nieuwe bakens uitgezet. Dat Jef Neve niet meer bij de groep zit, heeft daar zeker mee te maken. Schumacher: "Met Silbergrau opteerden we al voor een andere richting dan op Change of the moon en Personal legend. Die lijn wordt nu doorgetrokken. De bedoeling was om alles strakker te stroomlijnen met ruimte voor een paar gekke momenten en aansluiting te zoeken bij de wereld van de pop. We hebben ook de link met mijn beginperiode wat benadrukt. Wat we vooral nastreven, is zoveel mogelijk balast overboord gooien. Het is een groepsesthetiek die op democratische wijze tot stand kwam. En dat Jef er niet meer bij is, kwam gewoon door praktische redenen. Het werd stilaan onmogelijk om onze agenda's op elkaar af te stemmen. Wat we wel nog samen blijven doen, zijn onze duoconcerten. In de herfst van dit jaar komt trouwens onze eerste duo-cd uit. Jef blijft ook opvolgen wat er met mijn kwartet gebeurt. Zo was hij erbij toen zijn vervanger Franz von Chossy zijn eerste concert met ons speelde. Hij was dolenthousiast."
Met 'beginperiode' verwijst Schumacher naar zijn vroegere fascinatie voor hedendaagse componisten als Steve Reich. "Here we gong" is daar een directe verwijzing naar. Het is een uitspraak van Reich die daarmee duidde op de rol van de vibrafoon als orkest leidend instrument in zijn werk Music for 18 musicians. Schumacher bracht dit stuk ooit nog live samen met het ensemble United Instruments of Lucilin.

Kers op de verjaardagstaart
Net als Silbergrau is Here we gong gelardeerd met kleine interludiums met humoristische titels als 'Gong with the wind' en 'Gongs and roses'. Schumacher: "Die stukjes ontstaan op een spontane manier in de studio. Het zijn kleine souvenirs en knipoogjes, weerspiegelingen van bepaalde momenten tijdens het opnameproces. Guns N' Roses was de eerste groep waar ik echt fan van was. Ik schreef indertijd zelfs een aantal van hun drumpartijen over als oefening. Die liefde is nu wel voorbij maar het is soms hartverwarmend om bepaalde nummers terug te horen."
Schumacher luistert tegenwoordig naar andere popmuziek. De Britse groep Travis bijvoorbeeld, van wie hij 'Sing' covert op zijn nieuwe cd. Daarmee doet hij iets gelijkaardigs als The Bad Plus, E.S.T. en Brad Mehldau. "Dat is toch heel logisch? Louis Armstrong speelde ook de populaire songs uit zijn tijd. Vervolgens ga je die vermengen met je eigen invloeden en bij mij reiken die van Bach tot Reich."

In april vierde Pascal zijn dertigste verjaardag in de Sounds met een uitgelaten concert. Of de kaap van de dertig voor hem een mijlpaal is? "Onbewust ben je daar wel mee bezig en ga je nadenken over wat je na al die jaren hebt bereikt. Ik kan zeggen dat ik heel tevreden terugblik. Dat ik net nu ook bij het internationale label Enja terechtkwam waar ik altijd naar opkeek, is natuurlijk de kers op de verjaardagstaart, ook al zorgt dit voor meer druk."
In de Sounds treedt Schumacher op met het Marc Demuth Quartet met verder nog Joachim Badenhorst, Sofia Ribeiro en Yves Peeters.

:: Marc Demuth Quartet feat. Pascal Schumacher - 18.6.2009 22.00 - Sounds - Tulpstraat 28, 1050 Elsene - 02-512.92.50, info@soundsjazzclub.be, www.soundsjazzclub.be
Tickets: 10 euro