Jazzcoryfeeën verfraaien handelsbuurt

Het voorbije najaar beschilderde het kunstenaarscollectief Sarendip voor het tweede jaar op rij een tiental rolluiken van winkels langs de Leuvensesteenweg, een invalsweg die als een slagader door het centrum van Sint-Joost loopt. Nadat vorig jaar schilderijen van Europese jazz­iconen deze handelsbuurt opluisterden, waren nu niet-Europese jazzartiesten aan de beurt.

De gemeente, die met dit project haar culturele kant in de kijker wil zetten, nam de financiën en de organisatie op zich.

Langs de westkant wandel ik in het ochtendgloren dit dorp in de stad binnen. Wanneer ik in het halfdonker het JazzStation ontwaar, vertraag ik mijn tred. Het is even wachten op een eerste decoratie. Aan Coiffure XXI Siècle prijken Reinhardt en Holland op de vitrines, restanten van een vorige editie. Een ommetje naar de Tweekerkenstraat brengt meer op. Nina Simone en Astrud Gilberto lachen me toe. Hun nationale symbolen op de achtergrond doen me even wegdromen. Voorbijgangers kijken me vreemd aan en lopen stuurs door. Winkeliers stallen hun waar uit en de meeuwen lijken van hieruit wel een web te spinnen tussen de torens van Madou. Twee andere portretten versieren de gevel van een supermarkt.

De meeste portretten bevinden zich in het deel van de Leuvensesteenweg dat nu verkeersvrij is gemaakt. Ik stap de helling op en tref er nog vijf aan. Uit alle windstreken komen ze, deze muzikale mannen en vrouwen. Ook hier, tussen en op de gevels van outletwinkels, sieren portretten van de eerste editie nog steeds het straatbeeld. Zo tekent een arbeider op de blauwe lucht naast het hoofd van de Deense bassist Niels-Henning Ørsted Pedersen een plannetje om zijn collega iets uit te leggen. Schijnbaar onverstoord merkt hij me op en wijst me onomwonden op de schoonheid van dit portret. En of de gelijkenis met zijn burgervader, de notoire jazzliefhebber Jean Demannez (PS), me al opgevallen is, met de witte baard en zo?

Louis Armstrong is de enige jazzlegende die ik niet terugvond. Misschien had 'zijn' winkelier de rolluiken al omhoog gehesen. De sfeervolle en kleurrijke portretten die ik in de ochtendschemer kon ontwaren, bewijzen dat er in deze stad naast de vaak schreeuwerige reclamepanelen ook plek is voor naïeve schoonheid.