Les Nuits Botanique: We Have Band zweeft tussen licht en donker

Er waren eens drie werknemers van EMI, twee gaven elkaar het jawoord, waarna de derde met hen een verbond sloot om samen muziek te maken. Ze gaven hun werkgever de bons en riepen in koor: We Have Band!

Tegenwoordig raak je al een heel eind in de muziekwereld zonder platencontract, daar zorgen het internet, sociale netwerksites, blogs en een goede boekingsagent voor. Het Britse We Have Band bracht vorig jaar een handvol singles uit bij enkele indielabels, waaronder de floorfillers 'Oh!' en 'Hear it in the cans', en toerde vervolgens op eigen houtje de wereld rond. In de Botanique tekende het Londense trio met zijn pittige discopunk in het verlengde van ESG, PiL en The Rapture voor een van de opwindendste optredens van het najaar - hopelijk doen ze dat op Les Nuits, waar ze hun debuut WHB voorstellen, nog eens over.

Geen prioriteit
"Zonder platenfirma kun je het wel even trekken, maar niet als je een trapje hoger wilt. Met enkel een manager en een boekingsagent kom je er niet, hoeveel MySpace-, Twitter- of Facebook-pagina's je ook hebt. Dankzij die platenfirma kunnen we een album uitbrengen, en zitten we nu hier met jou te praten," zegt Thomas, die zijn varkenshaasje met champignonroomsaus met evenveel smaakt verslindt als de vragen die we op hem afvuren. "Zin in een hap? Ik weet hoe moeilijk het is om de hele tijd naar een bord met frieten te moeten kijken," zegt een breed glimlachende Darren. Heerlijk, groepjes die nog niet persmoe zijn.

Vooraleer een nieuwe besparingsronde bij EMI hen drie jaar geleden aan de deur zou zetten, namen ze zelf de beslissing om op te stappen. Ze begonnen wat te jammen op elkaars flat, schreven genoeg songs voor een paar optredens. Dede en Thomas gingen daarna een paar maanden onthaasten in Zuid-Amerika, Darren zocht een andere job. Dede: "Muziek maken was leuk, maar geen prioriteit in ons leven. We dachten er helemaal niet aan om een album uit te brengen of op tournee te gaan." Dat was buiten hun ijverige boekingsagent gerekend, die hen een hele reeks optredens had bezorgd terwijl de groep op non-actief stond. Toen beseften ze dat ze een band hadden.

Goede vrienden
Waren ze niet bevreesd om in de muziek te stappen, wetende uit eerste hand hoe het in de muziekindustrie toegaat? Darren: "Ach, we wisten niet waar we aan begonnen. Toen we voor EMI werkten zagen we niet wat er gebeurt met een band voor hij getekend is. De voorbije twee jaar was een ontdekkingstocht." Thomas: "Het toeren is heel anders dan we gedacht hadden. En je moet toeren, want anders overleef je niet aks groep. Het is een vreemd leven." Dede: "Je hebt geen thuisbasis meer, je gaat maar door en je komt steeds op andere plaatsen." Thomas: "Wat natuurlijk wel leuk is, is dat we samen de wereld kunnen afreizen."

Of Darren zich dan nooit het vijfde wiel aan de wagen voelt bij een getrouwd koppel? "Ik ken mijn grenzen hoor. (Lacht) Wij zijn erg close, en hebben gelukkig ook heel wat tegen elkaar te vertellen buiten de muziek. Het zou moeilijker zijn als we drie jonge kids zouden zijn die branden van de ambitie maar ook kampen met botsende ego's." Dede: "Als er iets je tegensteekt moet je erover kunnen praten. Anders heeft het weinig zin. We delen de goede en de slechte momenten."

Melk
Op WHB is het niet al voer voor de dansvloer, de groep toont zich ook van zijn melancholische, donkere kant. Thomas: "In East Londen doe je veel clubshows, meestal laat, voor een half uur. Dan moet je echt knallen. Op de cd heb je meer ruimte om verschillende facetten te tonen. Alleen maar hitsige partytracks bedenken zou maar een beetje saai zijn geweest. Mensen zijn wel verrast als ze intiemere liedjes als 'Piano' of 'Buffet' horen, maar dat is gewoon ook een aspect van ons dat we graag een plekje gaven op het album." Darren: "Het leven is ook een mix van licht en donker. De leukste discotracks zijn toch de donkerste? Je zingt over pijn maar tegelijk ontsnap je eraan."

In 'Hero knows' echoot het zinnetje "we're not here for duration" enigszins morbide. Thomas: "Die song hebben we geschreven nadat we de film Milk gezien hadden. Harvey Milk heeft als een soort Christus-figuur zijn leven gegeven voor de homozaak." Dede: "Ik wil graag een nummer maken over Amy Johnson, de eerste vrouwelijke piloot die van Engeland naar Australië vloog. Naar mensen die iets groots bereikt hebben in hun leven kijken we erg op."

:: We have Band op 7 mei 2010 om 20.00 uur (+ Tanlines, Piano Club) in de Botanique (Orangerie) - 11 / 14 / 17 euro

:: Les Nuits Botanique
wanneer: 7 > 17 mei 2010
waar: Botanique, Koningsstraat 236, Sint-Joost-ten-Node + Koninklijk Circus, Onderrichtsstraat 81, Brussel - 02-218.37.32 - info@botanique.be - www.botanique.be