Mint op Rock the City: Pop uit het achterland

Met een derde album vol weemoedige gitaarpop in de vingers mikt Mint op een gepeperd vervolg op Magnetism, hun doorbraak-cd die zelfs koningin Fabiola aan het swingen kreeg. Na het Koninklijk Paleis en het Koning Boudewijnstadion komt het vijftal het Park van Woluwe inpalmen.

"De mensen op de goedkope plaatsen mogen in hun handen klappen, de rest mag zijn juwelen laten rinkelen," knipoogde een schalkse John Lennon in 1963 in het bijzijn van de Queen. De Limburgse jongens van Mint hoefden twee jaar geleden niet eens stoutmoedig te zijn toen ze tijdens een jongerendag op het paleis in Laken kwamen optreden: op de tonen van 'The magnetism of pure gold' veerde koningin Fabiola spontaan recht uit haar klapstoeltje en waagde zich aan enkele wufte danspasjes."Ik wist even niet wat er gebeurde. Dat was een surrealistisch moment," herinnert frontman Erwin Marcisz zich. Twee jaar na Magnetism en de zich vlot in uw oor nestelende single 'Your shopping lists are poetry' verscheen dit jaar Hinterland, de derde cd van het vijftal, een album waarop ze hun gevoel voor pepermuntfrisse poprock ergens tussen Teenage Fanclub en Guided By Voices verder aanscherpen. Marcisz: "De opnames waren de ontmaagding van onze nieuwe studio, een omgebouwd atelier waar vroeger aan motoren werd gesleuteld. Er staat een analoge mengtafel uit de jaren 1970, maar we beschikken ook over de nieuwste digitale opnametechnieken. De studio is een speeltuin met allerlei leuke speeltuigjes. Dat schept veel mogelijkheden om met de songs aan de slag te gaan. Magnetism was vooral een momentopname, terwijl bij Hinterland sommige songs nog braakliggend terrein waren en we konden experimenteren - met een koor, strijkers en instrumenten die we nog niet eerder gebruikt hadden."

De rijke arrangementen en vernuftige productie geven de gitaarpop van Mint extra spankracht. Marcisz' stem wordt af en toe door een vocoder gestuurd om de breekbaarheid van de melodie te benadrukken ('White line'), streepjes synthesizer maken de soms potige songs speelser ('Giving blood to machines'), een Casio-keyboard zet de melancholie wat dikker in de verf ('IVR the friendly voice'). De opvallendste toevoegingen zijn enkele strijkers op 'Commuters unite' en het kinderkoor op 'Brand new toy', een donkere kijk op wat niet meer is. Marcisz: "Wij zijn zeer middelmatige muzikanten. (lacht) Wij kunnen onze plan trekken. Wij hebben ingezien dat onze beperkingen ook net onze sterkte zijn. Je hoeft geen virtuoos te zijn om goeie popnummers te maken. Het is een kwestie van de juiste noot op de juiste plaats, eerder dan vingervlugheid."

Ministaat

"Er zit een bepaalde weemoed in mij, ik hou van dingen waar een deuk in zit," zegt Marcisz over de melancholie die door Hinterland sluipt. "The place where we belong is a Leonard Cohen song," verwoordt hij het in de op zich al dromerige titeltrack. En wie de Canadese dichter-songschrijver een beetje kent weet dat die zich niet verliest in olijke teksten. Marcisz is misschien geen Cohen, hij weet wel hoe hij de dagelijkse realiteit in fijne beeldspraak kan vervatten. "Er zit heel wat verloren onschuld in Hinterland. Misschien is dat 'achterland' een samenvatting van dingen die je onderweg bent kwijtgespeeld. Ik wilde er eerst een echt fictief land van maken en het situeren tussen Polen, Tsjechië en Duitsland. Dat bleek iets te ambitieus, maar dat woord roept bij mij zo'n wereld wel nog op."

:: Mint op Rock the City
wanneer: 9 augustus om 18.05 uur
waar: Woluwepark, McAdam Arena, Woluweparklaan, Sint-Pieters-Woluwe - 0478-93.46.86 - info@rockthecity.be
inkom: 13/18 euro