Patrick 'Copycat' Ouchene: 'Rockabilly is een manier van leven'

Plazey duikt dit weekend in de jaren 1940 en '50. Na de swing van de plaatjesdraaiers van Radio Modern belooft Runnin' Wild, het combo rond Brusselaar Patrick "Copycat" Ouchene, een stomend setje rockabilly, blues, country en manouche.

"Het recept voor rockabilly is simpel," vertelt Ouchene enthousiast aan de telefoon. "Meng zwarte blues met blanke country en breng op smaak met al wat rondom jou klinkt. Elvis Presley smokkelde humor binnen, New York kleurde het met jazz, Texas bedacht de 'Texas swing' en voegde aan de traditionele bezetting - gitaar, contrabas en drum - fiddle en accordeon toe. Maar, le must is de beat. Rockabilly staat voor uptempo ritme en plezier, het is een manier van leven."

Hoe bedoelt u?
Patrick Ouchene: Ik kleed me in fifties-stijl, strak in het pak met vetkuif. Ik luister naar Eddie Cochran, Johnny Burnette, Buddy Holly. Ik speel op een gitaar van toen. Ik verkies een Buick uit 1956 boven de nieuwste Mercedes. Het is een andere soort elegantie. Je leeft binnen de samenleving, maar in de marge. Ik was acht toen ik op televisie een zwart-witdocumentaire zag met Elvis, Vince Taylor en Gene Vincent. Pas later snapte ik wie die gasten waren. Van hen leerde ik Engels, wat ik niet verstond van Hank Williams zocht ik op in het woordenboek. Die muziek haalde mijn leven overhoop.

Waarom heeft rockabilly ook nu succes?
Ouchene: Het is de eerste wereldmuziek, ontstaan in het zuiden van de Verenigde Staten uit een mix van twee culturen, armoede en rassensegregatie. En plots was er 'That's all right mama'! Rockabilly is rebels, het is een vorm van vrije meningsuiting, het begin van alles. Zonder rockabilly geen Bowie, electro, glamrock, punk of hippie. Rockabilly is retro, juist, maar in de gitaarsound van Depeche Mode anno 2009 zit wel rockabilly.

Tijdens uw verblijf in Moskou voor het Eurovisiesongfestival speelde u ook enkele concerten met Runnin' Wild. Hoe waren die?
Ouchene: In Sint-Petersburg zijn er zeven clubs die zeven dagen op zeven rockabilly programmeren! Allemaal groepen van ginder...

... die in het Russisch zingen?
Ouchene: (lacht) Neen, dat niet. Ze wisselen tussen experimentele surfmuziek en de pure stuff. Op mijn uitnodiging komen The Sputniks naar Brock'xl 58, op 29 augustus in het Groentheater. Het is de eerste keer dat zo'n Russische groep naar België komt.

Met uw vorige groep, The Domino's, scoorde u een hit met 'Je suis swing'. Waarom zingt u niet meer in het Frans?
Ouchene: Op onze vorige cd, I dressed in black today, staan nummers van Jacques Duvall en Philippe Lafontaine. We spelen die ook live. Natuurlijk klinkt je moedertaal meer naturel maar in het Frans beland je automatisch in de pop- en mainstreamhoek. Een rockpubliek moet geen chanson. Vlaanderen heeft daar gek genoeg geen probleem mee, de rest van de wereld wel, ook Wallonië. Je wordt niet serieus genomen, wellicht omdat mensen Franse rock nogal snel associëren met variété à la Dick Rivers en Johnny Hallyday.

Rockabillybands spelen de klassiekers - 'Baby, let's play house', 'Rockabilly boogie' - of schrijven songs net als die klassiekers.
Ouchene: Dat klopt. Maar kijk naar reggae: mid tempo en backbeat zijn de ruggengraat. Wil je herkenbaar klinken, dan respecteer je de stijlfiguren van het genre. Er is wel evolutie. Psychobilly is een mix van hardcore en rockabilly, Brian Setzer mengt gitaarlicks en bigbandmuziek.

U zit twintig jaar in de rock-'n-roll. Wat blijft een muzikale droom?
Ouchene: (lacht) Ik heb een lijstje. In 2010 doe ik allicht iets met de croonersongs van Dean Martin, nog een held van mij. Met Runnin' Wild spelen we dit najaar een Marokkaans schoolproject: 'Arabe-billy', klassieke Arabische teksten op de toon van brute, pure rockabilly, zodat mensen snappen dat naar westerse muziek luisteren kan zonder dat je je Maghrebijnse cultuur verliest. En we werken met de vakbond ABVV FGTB aan een herontdekkingsprogramma van protestzangers als Woody Guthrie, Jimmie Rodgers en Dylan. Rockabilly is leuke muziek van gasten met een vetkuif en een roze Cadillac maar staat evengoed voor het doordachte werk van Johnny Cash. Ik blijf trouw aan mijn muziek maar wil wel graag een spoor achterlaten. Zo doe ik aan politiek, ook al ben ik geen politicus.

:: Plazey - 4 > 5.7.2009 5.7 13.00, 4.7 18.00 - Elisabethpark
Info: GC De Platoo, Pantheonlaan 14, 1081 Koekelberg - 02-412.00.50, deplatoo@vgc.be
Gratis

Evenementen, festivals en andere activiteiten deze zomer in Brussel, op www.zomeragenda.be