Quentin Dujardin: soundtrack van een reiziger

Na zijn jazzavontuur met Ivan Paduart verrast muzikant-globetrotter Quentin Dujardin ons met een dubbelproject onder de naam Veloma. Het is niet alleen de titel van zijn nieuwe cd maar ook de soundtrack van een film over zijn muzikale avonturen die hem deze keer van Marokko naar New York leidden, via Madagaskar.

'Veloma' betekent 'tot ziens' in een van de lokale Malagasitalen op Madagaskar. Bij iemand als Dujardin zouden we eerder een 'hallo' verwachten en niet een afscheidsgroet. Quentin Dujardin: (glimlacht) "De film (Sur le chemin, gtb) weerspiegelt een bepaald aspect van mijn recente reizen. Doordat ik steeds met heel wat mensen in contact kom, moet ik ook dikwijls afscheid nemen."

De keuze van Madagaskar als reisbestemming lag al een tijdje vast. "Ik heb al jaren contact met de groep Njava. Hun debuut, Vetse, is nog steeds een mijlpaal. Op een bepaald moment vroeg ik hen waar ik mijn tocht in hun land het best begon. Het verwonderde hen dat iemand die stap wilde zetten. Tegenwoordig worden wereldmuziekartiesten weggeplukt uit hun land en komen ze terecht in een uitgekiend toercircuit. Sommigen verhuizen dan ook naar de grote westerse steden. Omgekeerd gebeurt zo goed als nooit. Een muziekbusiness bestaat er niet. Alles is nog puur en spontaan. De ritmen en de grooves zijn daar ook totaal anders dan in de rest van Afrika, waar alles nogal expliciet en rechtuit is. In Madagaskar benaderen ze hun muziek en ook hun instrumenten op een veel zachtere manier, soms sluipend als een slang. Daarenboven zijn er zowat achttien etnische volkeren met elk hun eigen ritmen, zangstijlen en instrumenten. Op dat gebied is het dus een hallucinant land om te ontdekken."

Hoofdpersonage
Het live presenteren van deze soundtrack is allerminst een statisch gegeven. "Na de jazz-cd Vivre wilde ik terugkeren naar de wereld waar ik het meest vertrouwd mee ben," zegt Dujardin. "Hiervoor zou ik opnieuw reizen om zo inspiratie op te doen. Op dat moment kwam ik filmregisseur Freddy Mouchard tegen. Hij wilde mijn wereld vastleggen op film om er daarna een fictieverhaal mee uit te werken. Tijdens onze reizen rijpte bij hem echter het idee om mij als hoofdpersonage naar voor te schuiven. Ik deed mijn ding terwijl hij filmde. De muziek was er dus voor de film. Om dit live te brengen, is er geen verschil met een gewoon optreden. Ik word omringd door trouwe kompanen als Jalal El Allouli, Tuur Florizoone en Fred Malempré. Met zo'n kleine bezetting behoud je alle troeven om energiek uit de hoek te komen. Met meer volk op het podium verlies je die innige band."

New York
We waren toch wat verbaasd dat zo'n reis eindigde in New York. Dujardin: "New York is inderdaad de tegenpool van de landen die ik voordien bezocht. We leven echter in een tijdperk waarin het mogelijk is overal naartoe te gaan. Waarom zou ik dan geen links leggen? In tegenstelling tot de doorsnee-toerist ging ik naar New York met een welbepaald doel: een sound. Waarom blijven de platen van iemand als Pat Metheny of Bob Dylan na al die jaren toch bij? Precies om de klank. En die wordt gemaakt door specialisten. Vandaar mijn keuze om naar de Sterling Sound Studios te trekken. Hun werkwijze heeft natuurlijk niets met spontaniteit te maken. Zij denken in een zeer beperkt kader maar zijn daardoor wel heel sterk in hun vak. Het is een echte industrie. Ze verwerken materiaal van zowel Bill Frisell als Norah Jones, en dus ook van mij. Ze keken wel wat raar op, maar voor hen is het een opdracht als een andere. Die aanpak kan ik evenzeer appreciëren."

De film Sur le chemin wordt op 30 november gepresenteerd in de Botanique tijdens het Festival du Cinéma Méditerranéen.

:: Quentin Dujardin
wanneer: 1 november om 20.30 uur
waar: CC Sint-Pieters-Woluwe, Charles Thielemanslaan 93, Sint-Pieters-Woluwe - 02-773.05.80
inkom: 11,7 / 14,7 euro