Saule et les Pleureurs in de Botanique

"Saule staat voor melancholie waar je je goed bij voelt," zegt Baptiste Lalieu aka Saule et les Pleureurs al lachend. "Je lief laat je zitten en je zet een depressief plaatje op dat je nog wat dieper in die sfeer dompelt. Zoiets." In de Botanique stelt de groep Western voor, een bundeling veelstijlige chansons over het leven van alledag.

Lalieu, "een meter goed humeur en een meter twijfels", heeft een verleden als punker en rocker à la Radiohead. Maar tijdens zijn studies toneel aan het conservatorium in Brussel mag de muziek wat zachter. "Ik besefte dat ik interessantere dingen zei in het Frans dan in het Engels."

Lalieus debuut als Saule, Vous êtes ici, is een instanthit: veel volk voor het podium op de Francofolies de Spa in 2006, een tournee in een regie van Franco Dragone (Cirque du Soleil), filmmuziek voor Cow-Boy van Benoît Mariage met onder meer Benoît Poelvoorde. Opvolger Western, met meer tranches de vie met een randje, komt in Frankrijk uit bij Universal. "Wil je groeien met Frans chanson, dan moet je naar Frankrijk. Dat doe je best via een major. Het budget is groter, de contacten gaan breder."

U maakt tekst en melodie, de leden van de groep tekenen mee voor de arrangementen. Saule kan niet zonder Les Pleureurs?
Baptiste Lalieu: Ze herschikken mijn huisdemo's. De drummer past de beat bij, de gitarist corrigeert mijn licks.

Waarom koos u Seb Martel als producer?
Lalieu: We werken in België met hetzelfde label, Bang! Martel werkt zowel met Mathieu Chedid als Salif Keita. We wisten dat de plaat alle kanten zou uitgaan, en dan heb je iemand nodig die makkelijk tussen stijlen switcht.

Elk nummer is inderdaad in een ander sausje gedipt: rock, beatbox, afro-Caraïbische ritmes, dixieland, folk. Kon u niet kiezen?
Lalieu: Vous êtes ici klonk akoestisch, minimalistisch. We wilden ons niet vastrijden in één genre. We spelen wat we graag horen, elke muzikant heeft een andere achtergrond. Ik luister naar Sepultura en Gainsbourg. Schakelen tussen stijlen houdt het ook voor de luisteraar boeiend.

Een collega vatte uw muziek in één woord: ontroerend.
Lalieu: Dat is wat ik wil: ontroeren. Ik hou van artiesten die zich blootgeven. Wat we doen staat er maar heeft tegelijk een intiem kantje dat de mensen pakt. Alsof je een schelp breekt. Dat mag, zeker in een tijd waarin elke show met flitsende belichting en video's wordt gepresenteerd.

U noemt 'Personne', de single in duet met Dominique A, een ode aan de eenzaamheid.
Lalieu: Als kind kon ik geen dag alleen zijn. Ik had schrik, ik had altijd kameraden om me heen. Maar stilaan ervaar je schoonheid in de eenzaamheid. Iedereen voelt zich wel eens triest. Voeger liet ik depressieve sfeertjes aan de kant, nu heb ik begrepen dat een ernstig onderwerp kan als je het muzikaal niet te donker maakt.

De Congo-beat van 'Bienvenue au monde' is zo'n voorbeeld?
Lalieu: Het was bedoeld als liedje over mijn zoontje, hij is achttien maanden nu. Alles wat ik schreef, klonk klef. Toevallig was ik in die periode in India. Ik bezocht projecten van Damiaanactie, een leprahospitaal, een weeshuis. Dan besef je dat het heus wel uitmaakt waar in de wereld je wordt geboren. Plots vielen de zinnen op hun plaats.

De slotsong 'Graine' begint met "J'ai planté une graine pour qu'un grand arbre s'éveille" en kantelt met de woordspeling "J'ai planté une nuit ma voiture." Is dat de stijl van Saule?
Lalieu: We zijn zot van dat nummer maar vonden het lang te zwart voor de cd. 'Graine' staat voor het leven. Je beleeft vreugde en begeestering en plots loopt iets helemaal fout. Een tekst hoeft niet te direct te zijn, het mag best gelaagd en onverwacht zijn.

:: Saule et les Pleureurs
wanneer: 13 en 14 februari (UITVERKOCHT) en 5 maart, om 20.00 uur
waar: Botanique, Koningsstraat 236, Sint-Joost-ten-Node, 02-218.37.32 - info@botanique.be
inkom: 16/19 euro (Bota'Carte: 13 euro)