Sint-Aloysius houdt de wacht

Het Koninklijk Instituut voor Doven en Blinden, aan de Georges Henrilaan 278-284, heeft een indrukwekkende gevel. Rechts hangt een hoogreliëf in een nis: hier waakt de kindheilige Aloysius.

Aloysius van Gonzaga is een van de kindheiligen die eens zo populair waren. Soms waren die kinderen maar zes of zeven jaar oud; steeds woonden ze in Italië of Frankrijk. De meesten overleden heel jong, na een ongeneeslijke ziekte uiterst moedig te hebben gedragen. Meestal kregen ze visioenen, zeker op hun sterfbed: dan kwamen de Heer, Maria of ten minste engelen langs.

Aloysius van Gonzaga zag in 1568 het levenslicht in de omgeving van Mantua. Hij was de oudste zoon van de markgraaf van Castiglione, maar liet het markgraafschap voor wat het was en trad in bij de jezuïeten. Tijdens de pestepidemie van 1568 verzorgde hij de zieken, waaraan hij ten slotte zelf bezweek. Alle bronnen vermelden eensluidend dat hij nooit een vrouw wou aankijken, ook zijn eigen moeder niet, omdat vrouwen de erfzonde in de wereld hadden gebracht. Ook liet hij vanaf zijn derde niemand zijn voeten of onderbenen zien (en de rest al helemaal niet) omdat die onzedelijke gedachten zouden kunnen oproepen. Heel wat middelbare scholen, technische instituten en opleidingen voor verpleegkunde over het hele land dragen zijn naam, net als een scoutsgroep en een harmonie. Er zijn de hogescholen Ehsal en Ufsal, in de Verenigde Staten zelfs een complete universiteit.

De attributen waarmee de heilige wordt geassocieerd, variëren naar de omstandigheden. Vaak is het de gesel, omdat Aloysius geloofde dat zelfkastijding bijdroeg tot de zielenrust. In Sint-Lambrechts nam men genoegen met het kruis als teken van vroomheid. In de achttiende eeuw werd Aloysius heilig verklaard en tot patroon van de studenten uitgeroepen. Onlangs nog stelde de paus hem tot voorbeeld van de jeugd.

De sculptuur is van de hand van Emile Henrotte en dateert van 1955. De in Luik in 1907 geboren Henrotte werd in 1913 leerling aan de school. Hij kreeg er onder meer privéles van broeder Marès, de neef van de stichter van de Sint-Lucasscholen in Brussel. Henrotte werd 's lands bekendste dove beeldhouwer: naast enkele vissersgroepen en borstbeelden van leden van de koninklijke familie realiseerde hij ook de christus­figuur boven het graf van pater Da­miaan.