Soledad neemt afscheid van Astor Piazzolla

Volgend weekend concerteert Soledad twee avonden in Flagey. Alles wordt meteen opgenomen met de bedoeling een live-cd uit te brengen. De groep sluit op die manier een hoofdstuk af en zet de deur op een kier naar de toekomst.

Vier cd's lang stond het werk van Astor Piazzolla centraal bij Soledad. Na dertien jaar vond het kwintet dat het tijd werd om de rekening te maken. De beste manier om dat te doen blijkt nog steeds het opnemen van een live-cd, zo ook bij Soledad. We ontmoetten Manu Comté, accordeonist-bandoneonist van de groep. Manu Comté: "Het wordt een synthese van al wat we tot nu toe hebben gedaan, maar we zetten de deur ook op een kier naar de toekomst. In het verleden werkten we altijd rond bepaalde componisten, Piazzolla voorop. Voortaan willen we ook eigen werk brengen. Dat we de voorbije periode niet afsluiten met een gewone compilatie maar met een live-cd heeft te maken met het feit dat we toch wel een echte podiumgroep zijn. We functioneren het best in die omgeving, gewoon omdat er dan veel meer spontane energie vrijkomt. In een studio krijg je een totaal andere context."

Eigen werk
Pas na vier cd's waagden de leden zich aan het brengen van zelfgeschreven werk. Comté: "In het begin waren we te zwaar onder de indruk van Piazzolla om zelfs maar te denken aan eigen nummers. Daarbij kwam nog dat we allemaal een klassieke opleiding genoten en dat betekent nog steeds dat je echt 'geformatteerd' wordt. Pas jaren later besef je dat een groot deel van die opleiding moet vervagen om je eigen persoonlijkheid te kunnen ontwikkelen. Op een bepaald moment ben je echt wel verplicht om kleur kiezen en dat kun je enkel door zelf nummers te schrijven. Het is een evolutiefase die je moet doormaken. We zijn nu op dat punt aangekomen. Ik krijg veel steun van Frédéric Devreese. Componeren is echt wel heel boeiend en verschilt duidelijk van louter interpreteren. Alleen al de tijd die je vooraf besteedt om tot een resultaat te komen, kan soms maanden duren. Dat ondervond ik onlangs nog. Twee maanden zwoegde ik op een bepaald nummer tot uiteindelijk alles in de plooi viel. Het intrigerende is ook dat je nooit op voorhand weet waar je uitmondt. Je krijgt daarenboven meer verantwoordelijkheid door je eigen werk te brengen."

Vriendengroep
Frédéric Devreese schreef voor Soledad het nummer 'Passage à 5' naar aanleiding van hun optreden tijdens de openingsfestiviteiten van Flagey. Passage is trouwens de titel van hun recentste cd, waarop enkel werk van Devreese staat. De ondertussen 79-jarige componist maakte duidelijk indruk op de jongens van Soledad. Comté: "De ontmoeting met Devreese was fantastisch, niet alleen op muzikaal gebied maar vooral ook op menselijk vlak. Dat leerden we na al die jaren wel: als het klikt met de persoon volgt de muziek vanzelf. Belangrijk daarbij is natuurlijk dat je speelt wie je bent. Soledad is zo ontstaan, als een vriendengroep. We gingen niet op zoek naar een combinatie van instrumenten maar vonden elkaar eerst en vooral op menselijk vlak." Een extra bewijs hiervan was de samenwerking met Philip Catherine op Passage. Dat er al een gitarist in de groep zat, was geen probleem. "Het klikte meteen. Catherine is een genie als solist maar is ook bereid om af en toe afstand te nemen en enkel te begeleiden. Er was zeker geen concurrentiestrijd. Hij is iemand die op ongelooflijke wijze een repetitie en een groep kan leiden. Hij weet goed wat hij wil, alle rollen worden direct vastgelegd bij hem maar met respect voor elkeen."