Strip: Jojo - Mamy blues

De Brusselse striptekenaar André Geerts was als een zeldzame sjamaan die de kleinste details uit het verloren paradijs van de kindertijd voor zijn lezers kon oproepen. Hij overleed vorige zomer op 55-jarige leeftijd. De Nederlandstalige versie van zijn laatste album ligt nu in de winkel.

Op de eerste pagina bedankt André Geerts onder anderen zijn vriend Alain Mauricet. Die tekende de laatste tweeënhalve plaat toen Geerts te verzwakt was. Ook zonder het drama zou het achttiende album van Jojo je een krop in de keel hebben bezorgd. Jojo ontroert altijd. Jojo is een schat van een ventje met een pet die onterecht doet denken dat hij in het Brussel van vroeger opgroeide. De zevenjarige, goudeerlijke knul hapt van het leven met aanstekelijke appetijt en zou voor zijn vriend Dik Lowietje of zijn oma door het vuur gaan. In zijn laatste avontuur gaat het niet goed met Mamy. Ze is futloos, ziet op tegen de cruise die ze moet maken. Ze zou wel eens ernstig ziek kunnen zijn. Een van de sleutels van het succes is dat Geerts het verloren paradijs optrekt met herkenbare taferelen uit het dagelijkse bestaan die zogezegd klein of eenvoudig zijn, maar waarvan het belang nauwelijks te overschatten is. Het talent om die kleinoden te spotten, combineert hij met een tegelijk dynamische en fragiele tekenstijl met veel ronde lijnen en pastelkleuren. Het kan niet anders of Jojo wordt vroeg of laat een internationale topper, denk je als je de reeks voor het eerst ontdekt. Dat is helaas een schromelijke vergissing. Jojo zag het levenslicht in 1983, maar haalde niet de verkoopcijfers die het verdiende. Hopelijk is de tijd genadig en zingen we straks mee met Brel: "Six pieds sous terre Jojo tu chantes encore."