Tijdloos: een hommage aan Bram Vermeulen

'Tijdloos' is een ontroerend intense hommage opgebouwd rond het songmateriaal van de betreurde Bram Vermeulen. De toer maakt op 26 januari een tussenstop in gemeenschapcentrum De Zandloper in Wemmel en eindigt op 21 maart in de Ancienne Belgique.

"Bram zei altijd: 'De muziek moet in dienst staan van de tekst,'" vertelt dochter Katarina Vermeulen aan de telefoon. "Het gaat er om dat je iets wil overbrengen en dat het publiek reageert: daar herken ik mezelf in of die situatie begrijp ik." Samen met bevriende muzikanten en gastzangers brengt ze - de intussen ook Vlaamse - klassiekers als 'De steen', 'De beuk erin' en 'De wedstrijd', aangevuld met een wisselend lijstje confronterende levensliederen over plezier, pijn, liefde en dood.

Welke nummers heeft u gekozen?
Katarina Vermeulen: 'Rode wijn' kan ik niet zingen want dat slaat nergens op. "Ik pis net als vroeger in de wasbak..." Dat hoort in zijn reeks mannen-en-drankliederen. Ik doe altijd 'Pauline' - over een meisje dat alleen thuis zit en wiens ouders via briefjes communiceren met elkaar - en 'Boven op de berg'. De 'kruk' van dat lied is: je bent nooit alleen als je samen met jezelf bent. Alleen zijn is niet eenzaam zijn. Het heeft te maken met een soort van vrijheid. Je bent niet afhankelijk van andere mensen om te doen wat je wil met je leven.

Hoe voelt het als dochter om liedjes van uw vader te zingen?
Vermeulen: De eerste paar keer dat ik mijn mond opendeed, dacht ik: dit wordt helemaal niks! Omdat ik Bram zijn stem hoorde in mijn hoofd en in de werkelijke wereld mijn eigen stem. Dat is vreemd. Maar het werkt voor mij. Ik word er vrolijk van en heel rustig. Hoe meer ik zijn liederen zing hoe beter ik hem begrijp. Zo zeggen ook soms mensen in de zaal: "Ik heb eigenlijk nooit echt geluisterd maar nu begrijp ik het." Een tekst komt plots harder aan omdat iemand anders hem vertolkt.

In de groep spelen bassist Roy Bakker en drummer Peter Wassenaar. Zij waren jarenlang zijn vaste begeleiders. Wat vinden zij van wat u doet?
Vermeulen: Die jongens zijn ongelooflijk. Iemand wil een lied zingen en hup, zij zetten het in. En wonderbaarlijk genoeg precies zoals ze het met Bram speelden. Ik kan natuurlijk niet voor hen spreken maar ze reageren erg positief en we hebben veel plezier. Dat was ook iets van Bram: Je moet lol hebben! Voor mij is dit bijzonder, vroeger zat ik in de zaal en nu staan we samen op het podium. Nu, dat we een hommage brengen aan Bram betekent niet dat alles precies moet zijn zoals hij het deed. Iedereen zingt op zijn manier. Maar de lol en de intentie is gewoon hetzelfde als bij Bram en... ja, voor ons is hij er elke avond.

Het valt op dat u vaak in de tegenwoordige tijd spreekt over hem.
Vermeulen: In 'Testament' zegt hij: "Dood ben ik pas als jij me bent vergeten." Dat geldt bij ons in de familie heel sterk. Ik zorg ook wel dat hij dichtbij blijft. In mijn huis hangt een schilderij van hem, ik zie een foto tegenover me. Je mist hem er niet minder om, dat is het rare. We herinneren ons Bram als iemand die schreeuwend de kamer binnenkomt en vertelt hoe het leven in elkaar zit. Hij vulde de kamer met geluid, met liefde, met discussies, met vrolijkheid. Soms was dat vermoeiend en denk je: nou pap, ik weet het wel. Maar ik merk, na een jaar zonder hem, dat er weinig mensen zijn in mijn vriendenkring die zo een kamer innemen dat je denkt: Jezus, wat gezellig! Dat was niet alleen met ons hoor. Ook als de jongens van de band elkaar weerzagen na een lange tijd was het allemaal omhelzingen en liefde uitwisselen zeg maar (lacht). Bram was echt een grote man, letterlijk en figuurlijk. Hij was heel erg aanwezig. Dat mis ik het meeste.

:: Tijdloos, een hommage aan Bram Vermeulen. Twee locaties
* GC De Zandloper, Kaasmarkt 75, Wemmel - 02-460.73.24 -- 26 januari om 20.00 uur (13 / 15 / 16 euro)
* Ancienne Belgique, Anspachlaan 110, Brussel - 02-548.24.24 -- 21 maart om 20.00 uur (18 / 21 euro)