Trixie Whitley vervoegt Daniel Lanois in nieuwe groep Black Dub
"Ik wilde geen zangeres worden. Zingen kwam automatisch, dat was er altijd. Ik wilde muzikant zijn," zegt Trixie Whitley. Whitley is de dochter van de in 2005 overleden Amerikaanse muzikant Chris Whitley.
Ze schrijft songs op piano, gitaar en haar eerste liefde, drums, en pendelt met een dubbele nationaliteit al haar hele leven tussen New York en Gent. "Het is een luxe maar geen evidentie je thuis te vinden in zulke extreem verschillende steden."
Vorig jaar stopte ze Daniel Lanois op de Lokerse Feesten nog verlegen een demo toe op aanraden van haar moeder (Hélène Gevaert, de zus van dEUS-bassist Alan die ook in meespeelde in A Noh Rodeo, het bandje van haar ouders, pdd). Een paar maanden later producete Lanois het uitgebeende 'I'd rather go blind' en nu spelen ze samen als Black Dub.
Wat betekent Black Dub?
Trixie Whitley: Dan zat met Bono in de studio en die zei: "Je teksten en je akkoorden zijn altijd zo donker." "Vermits je vind dat ik te donker klink, begin ik met Black Dub," repliceerde hij. Dan is zot van dub, de roots van reggae. Black Dub klinkt vrij zomers maar tegelijkertijd heel diep met heavy baslijnen. Het gaat terug naar de essentie, de noodzaak vanwaaruit muziek ontstaat.
Waarom wilde je met hem werken?
Whitley: Hij heeft een heel eigen sound: tijdloos, sfeervol, diep, warm en emotioneel geladen. Hij heeft geen computer in de studio. Hij werkt met analoge apparatuur en klinkt toch modern. Natuurlijk neemt hij de instrumenten en zanglijnen niet op met één microfoon zoals in de jaren 1960, maar zijn muziek haalt wel het niveau van de platen van toen. Die kwaliteit hoor je nog zelden. Hij prutst uren op zoek naar één welbepaalde klank. Net die klank maakt hem uniek, die zit niet bijgeleverd in een computerprogramma. Hij is bovendien een ongelooflijk straffe muzikant en weet hoe je een tijdloze song maakt.
Waarom wilde hij met jou werken?
Whitley: Hij viel voor mijn stem. Hij broedde op een project met veel vocals en harmonieën en wilde checken of ik daarin paste. 'I'd rather go blind' was een test. Het klikte maar het was raar. Ik ben 22, hij is 57. Het was ook confronterend, hij hielp de carrière van mijn vader mee op weg en nu was ik zelf met mensen van dat kaliber aan de slag. Ik was erg onzeker. Nu pas begin ik het te vatten.
Muziek is een eenzaam vak. Ik werk zelf erg geïsoleerd. Toch heb je altijd anderen nodig om te realiseren wat in je hoofd zit. Dan stelt het simpel: "Wat Brian heeft, pakt niemand van hem af. Niemand komt nog maar in de buurt. Maar wat ik kan, kan Brian niet. En wat jij hebt, dat is jouw territorium." Het klikt niet alleen muzikaal, ook op spiritueel vlak vullen we elkaar aan. Hij was jaren op zoek naar deze formule, ik ben de laatste schakel.
Speelt ieder in functie van wat bedacht is door de anderen?
Whitley: Vijftien jaar geleden trokken Dan, Brian en Daryl (Johnson, bassist, pdd) twee weken naar Mexico om te improviseren. Die opnames zijn de basis, die herarrangeren we in overleg. Bijna alles was instrumentaal maar Dan had een schriftje met teksten en die hebben we naar mijn stem herschreven. De zang gaf de nummers een andere wending, soms vroegen ze een nieuwe baslijn of drumroffel.
Ik zag je deze zomer met je eigen band op een festival in Sint-Denijs- Westrem. Je leek echt weg van de wereld.
Whitley: Ik maak muziek vanuit mijn hart en ziel. Het is geen entertainment. Ik wil mensen raken en dan kan ik niet de clown uithangen. Als ik speel, zit ik in mijn eigen universum. Daar voel ik mij het meest op mijn gemak. Optreden voert me naar een plek die ik in het dagelijkse leven niet terugvindt. Daarom werkt de bende van Black Dub. Muziek is niet iets wat we gewoon leuk vinden om te doen, we maken muziek vanuit een noodzaak.
:: Black Dub - Trixie Whitley, Daniel Lanois, Brian Blade
wanneer: 14 september 2009 om 20.00 uur - UITVERKOCHT
waar: Ancienne Belgique, Anspachlaan 110, Brussel - 02-548.24.24 - info@abconcerts.be
Lees meer over: Cultuurnieuws
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.