Turken in België

Het Studie- en Documentatiecentrum Oorlog en Maatschappij (Soma) houdt zich niet alleen bezig met zijn documentatie- en onderzoeksopdracht omtrent de Tweede Wereldoorlog. Het wil ook fenomenen die de tweede helft van de twintigste eeuw getekend hebben, in een juist perspectief plaatsen. Dat doet het onder meer met een reeks informatieve en educatieve voordrachten voor het grote en geschiedkundig geïnteresseerde publiek.

De eerstvolgende lezing wordt gebracht door Mazyar Khoojinian, pas afgestudeerd als licentiaat aan de ULB. Hij stelt zijn onderzoek voor: De omkadering en stabilisering van Turkse arbeiders en hun families in België (1963-1980). Khoojinian verwijst naar de vaststelling van Frank Caestecker dat het de politiek is die de samenstelling van de ingeweken bevolking in België heeft bepaald. Daarom focust hij zijn onderzoek op de verhoudingen tussen de Turkse en Belgische overheden en de toenmalige Federatie van Belgische Steenkoolmijnen (Fedechar), die controle hielden over de toestroom van Turkse mijnwerkers.

Na een vruchteloze poging in 1956 stelde de Turkse overheid in 1962 opnieuw voor om een contingent van negenduizend Turken 'ter beschikking te stellen' als mijnwerker. De 'spontante immigratie' inbegrepen zullen er uiteindelijk in 1971 ruim veertienduizend Turkse mijnwerkers naar België 'afdalen'. Integratie en gezinshereniging worden sterk aangemoedigd door de Belgische overheid, onder meer door een speciaal bulletin voor Turkse arbeiders dat in de jaren 1960 gratis werd verspreid onder de eerste generatie Turkse inwijkelingen. Wat niet verwacht werd, was dat de Turken zich mondiger gingen opstellen en hun rechten opeisten, en dat de sociale en religieuze omkadering door de Turkse overheid zelf verzorgd werd.