Yevgueni & Buurman: 'Wij steken ons niet weg'

Volgende donderdag spelen Yevgueni en Buurman een intiem dubbelconcert in het Candelaershuys. Hun respectievelijke frontmannen Klaas Delrue en Geert Verdickt geven tekst en uitleg over hun kleinkunstpop in afgeslankte versie.

Beide heren schreven hun eerste liedjes in het Engels. "Maar het was snel klaar dat dat geen succes zou zijn. In de eigen taal lukte het gewoon beter," zegt Klaas Delrue. Geert Verdickt schakelde over naar het Vlaams op vraag van De Kleine Avonden, een podiumproject voor nieuw Nederlandstalig talent. "Het geeft een kick als je voelt dat het publiek je verhaal tot in het laatste detail verstaat."

Wat vinden jullie van elkaars werk?
Klaas Delrue: Buurman is bijna net zo lang bezig als wij, alleen hadden zij iets meer tijd nodig om te landen. Rocky (komt altijd terug) is een straffe plaat qua arrangementen en sfeer, ze klinkt over de hele lijn warm en filmisch. Een echte autoplaat die je zo meeneemt. Wij maken eerder aparte liedjes, het is meer popmuziek.
Geert Verdickt: Klaas zet in heel concrete zinnen een situatie neer, tegelijk laat hij ruimte voor interpretatie. Yevgueni heeft Nederlandstalige muziek opnieuw in beeld gespeeld, ze waren pioniers.

Jullie schrijven de teksten. Maken de andere muzikanten soms opmerkingen?
Delrue: Als ze zeggen dat ze tot tranen toe bewogen zijn, zit je goed.
Verdickt: Ik voel vooral veel steun. Maar een zin als 'Nonkel Johnny komt laat thuis' wordt meteen gekelderd. (lacht) Zij interpreteren mijn verhaal. We hebben na lang zoeken een eigen sound gevonden. We zijn een laboratorium met anders klinkende klanken van bij ons, harmonium, bugel, trompet, contrabas. Er zit een grain in.

Wat zegt de buitenwacht?
Delrue: "Ik vind het heel herkenbaar wat je schrijft," is het mooiste compliment. Een liedje begin ik meestal met iets van mezelf en telkens herkennen mensen dat gevoel.
Verdickt: Pas als ik voel dat mijn verhaal af is, geef ik de tekst vrij. Ik wil dat de mensen bij elke song een film zien met hun ogen dicht. Mijn vriendin zegt wel waar het op staat. Als zij iets melig vindt, pas ik het aan. In het Nederlands kun je je niet wegsteken.

Wie zijn jullie voorbeelden?
Delrue: Doe je verhaal maar zorg ervoor dat je nummer niet te zwaar wordt, dat heb ik van Renaud geleerd. Die combinatie van popmuziek en liedjes met inhoud onderscheidt ons van de kleinkunst-man-met-gitaar. En verder, Bruce Springsteen, Jan De Wilde, Luc De Vos. En Raymond, die heeft iedereen beïnvloed.
Verdickt: Ik krijg rillingen van de beeldende taal van Joe Henry en Ray LaMontagne. Noordkaap is muzikaal super, Boudewijn de Groot, Bram Vermeulen. En Raymond.

Wat was een sleutelmoment in jullie carrière?
Delrue: Veel mensen vonden onze overwinning met 'Laat ons een bloem' in de tv-show Zo is er maar één een verrassing. Maar de uitnodiging van Mark Uytterhoeven, een half jaar eerder, om in De laatste show te spelen was het echte begin van alles.
Verdickt: Heel 2008! Zo is er maar één, een platencontract, 'God, ik en Marjon' dat gigantisch aansloeg, De laatste show. En de journalisten die vielen voor de eigenheid van onze vertelkracht en instrumentarium.

Hoe verklaren jullie het huidige succes van Nederlandstalige muziek?
Delrue: Het is een slingerbeweging. Heel lang waren er nog nauwelijks mensen mee bezig, plots gaan een paar artiesten opnieuw voor de eigen taal, en meteen schiet ook het publiek dat die muziek vergeten was weer wakker.
Verdickt: Er is veel aanbod, logisch dat er iets goeds tussen zit. Dat stoofpotje van taal en muziek op niveau heeft even moeten pruttelen maar kan nu worden opgediend.

:: Yevgueni & Buurman - 11.12.2008 20.00 - Candelaershuys - Brugmannlaan 433, 1180 Ukkel - 02-343.46.58, candelaershuys@vgc.be
Tickets: 10 euro (Uilekotleden: 8 euro, -15: 4 euro)