De Genards: De wereld redden in één familiebedrijf

Wat is dat met zussen en broers? Maak je betere voorstellingen in familiekring? Met De wereld redden bestormen Johannes en Pieter Genard deze week het podium van de KVS. Wij voelden de Genards aan de tand over hun familiebedrijf.

Brusselaar Pieter Genard (42) is acteur bij Lazarus, zijn broer Johannes (30) is frontman van School Is Cool. Samen met actrice Martha Canga Antonio (Black) maken ze van De wereld redden muziektheater van al dan niet autobiografische inslag over een dood gewaande broer.

Pieter was al twaalf toen jij geboren werd, Johannes. Geen wonder dat je bewonderaar werd van je grote broer.
Johannes: Op het moment dat ik interessanter werd om mee te praten, was Pieter natuurlijk al lang het huis uit, maar hij heeft wel nog veel met mij gespeeld en ik ben als trouwe fan altijd gaan kijken naar zijn theaterstukken. Pieter is ook vaak naar optredens van mij komen kijken, en voor ik mijn nummers definitief opneem, stuur ik ze altijd nog naar hem om te vragen wat hij ervan vindt. We zijn dus zeker bezig met elkaars traject. De vraag was of we ook iets samen konden doen. Pieter heeft al verschillende muziektheatervoorstellingen gemaakt en dat interesseerde me, omdat het een heel andere manier van muziekmaken is, vergeleken met wat ik doe.

Is het toeval dat jullie als broers allebei op een podium zijn beland? En uiteindelijk zelfs naast elkaar?
Pieter: Onze vader is ook kunstenaar, maar dan één die het oordeel en de arena van publiek en critici best wel schuwt. Misschien is wat wij doen daar wel een soort rechtzetting van.
Op familiefeesten hebben wij wel al regelmatig de handen in elkaar geslagen. Dat moest dan maar eens een professionele vorm krijgen. Al is theater op die feesten nooit echt aan bod gekomen, omdat theatraliteit bij ons eerder een scheldwoord was. Maar we zijn allemaal talige mensen en dat helpt ons nu ook bij het communiceren. Elke discipline heeft haar eigen vocabularium, maar we merkten toch dat we weinig woorden nodig hebben om elkaar te verstaan.

Geldt voor jullie ook dat je als familieleden makkelijker kritiek en commentaar kan geven tijdens het werkproces?
Pieter: Waarschijnlijk wel, al zijn we niet het soort broers dat in een symbiotische of concurrentiële relatie met elkaar is opgegroeid. Dat geeft misschien een aparte dynamiek. Wat wij doen, is niet typisch voor broers, maar er is wel een verwantschap, er is een gemeenschappelijke grond en we voelen ook goed aan welk terrein aan wie toebehoort.
Johannes: Deze samenwerking is ook niet helemaal gelijk. Ik maak muziek voor het stuk van Pieter en sta dus ten dienste van het verhaal dat hij heeft geschreven en regisseert. Ik heb gecomponeerd aan de hand van ideeën of suggesties die ik had bij het script of bij bepaalde scènes, en de feedback die Pieter daarop gaf.

In het stuk komt ook een broer aan bod. Thematiseren jullie de samenwerking?
Pieter: De keuze om samen iets te doen, ging vooraf aan de definitieve tekst. Daarin speelt het personage van de gemeenschappelijke broer inderdaad een belangrijke rol, maar dat heeft niet rechtstreeks met Johannes te maken. Het is een verhaal geworden dat in de eerste plaats mijn worstelingen thematiseert, en Johannes is daar de muzikale stem in. Daarnaast is ook de inbreng van Martha heel belangrijk. Het stuk is uitgedraaid op een nogal ironische vraag naar de zin van het leven. Als een broer kiest om eruit te stappen, dan heeft dat consequenties voor de manier waarop je zelf voortleeft. Dat gegeven tegenover het scharniermoment waarop je zelf het leven schenkt aan een kind, en de vragen die dat met zich meebrengt, daar gaat het over.

> De wereld redden. 28 & 29/11, 20.30, KVS BOX