Dunoyer's Pairforming in première op Perfomatik

Vincent Dunoyer brengt op Performatik 2011 de première van Pairforming. Daarin blikt de in Brussel wonende Franse choreograaf en danser terug op een samenwerking met de schilder Lucas Devriendt en stelt hij vragen over hoe je als kunstenaar je invloeden zo zuiver mogelijk kunt representeren. “Mijn werk is vooral een proces van elimineren.”

Een aanleiding voor Pairforming is Portret van Vincent D., een portretschildering van Devriendt uit 2003. Daarop zien we een halfnaakte Dunoyer, de trui over het hoofd, omgeven door een vreemdsoortige waas. Dunoyer: "Wat me aansprak, is dat Devriendt me zonder gezicht schilderde. Het deed me vragen stellen over de manieren waarop je als kunstenaar iets kunt weergeven."

Pairforming bouwt ook verder op de geest van John Cage. Dunoyer: "Vooral zijn minimalistische 'Cheap Imitation' uit 1969 vormen een grote inspiratiebron. Voor dit pianostuk baseerde de legendarische componist zich op 'Socrate', een vocaal symfonisch werk van Erik Satie uit 1917. Die baseerde zich dan weer op drie teksten van Plato. Merkwaardig is dat Cage ervoor koos tekst en stem te laten verdwijnen. Hij hield enkel piano over. Welke beeldtaal gebruik je als kunstenaar om iets complex zo gevat mogelijk uit te drukken? De Zwitserse cineast Alain Tanner zei ooit dat er twee uitgangspunten zijn om een verhaal te vertellen: een film-discours en een film-gedicht. Ik denk dat Pairforming beide wil zijn, maar dan in de dans."

Intiem
Het wordt een intieme voorstelling. Pairforming speelt immers in de 'huiskamer' van het Kaaitheater. Dunoyer: "Pairforming is aangekondigd als een collectie van video's, dansen, foto's en tekeningen die een dialoog aangaan met de ruimte en het publiek. Op dit moment (drie weken voor de voorstelling, IS) heb ik vragen bij deze opzet. Wellicht is dat allemaal wat teveel. Pairforming is veeleer een werk van eliminatie, van vereenvoudigen, van zoeken naar een essentie."

Dunoyer danst aan een tafel en op een stoel. "Dat zijn elementen die zeer goed samengaan met de intimiteit van de woonkamer", zegt hij. "Ze vormen immers een universum op zich: een plek om te eten, te schrijven, te lezen, te denken. De manier waarop ik dans refereert sterk aan fotografie en schilderkunst. Mijn bewegingen vertrekken vanuit een picturale traditie: ze zijn gewogen, afgemeten en nauwgezet. Veel van deze referenties zitten overigens in het lichaam en de dans zelf, ze maken deel uit van de materie."

wanneer: 26/2 > 27/2/2011 • 19.00 en 22.00