Green porno: 'Slakken zijn dol op SM'

Moet ze nog worden voorgesteld? Isabella Rossellini heeft een iconische status dankzij controversiële films als Blue velvet en als gezicht van Lancôme. Maar de beroemde actrice/ex-mannequin preekt vandaag vooral de passie voor het seksleven van dieren. In Green porno bijvoorbeeld.

Green porno was oorspronkelijk een reeks hilarische maar instructieve kortfilmpjes voor het web over het seksuele gedrag van insecten, en later ook van andere beestjes. Verkleed als parende aardworm of penetrerende bidsprinkhaan toonde de elegante dochter van Ingrid Bergman en cineast Roberto Rossellini zich van een geheel onverwachte kant,en dat heeft zijn effect niet gemist!

"Het idee ontstond in 2008, toen ik een telefoontje kreeg van Robert Redford," vertelt Rossellini aan de lijn vanuit New York. "Als directeur van SundanceTV wilde hij graag experimentele films promoten voor het internet, en meer specifiek films over het milieu. Robert is sinds jaar en dag een overtuigd milieuactivist, en zelf ben ik mijn hele leven gefascineerd door de natuur en de biodiversiteit. Zo kwam hij onder meer bij mij terecht. Na de eerste succesvolle pilootaflevering volgden er 40 kortfilms van telkens een tweetal minuten. Daarin verkleedde ik me steeds in het betreffende dier, en vertelde dan bijvoorbeeld over het feit dat slakken dol zijn op sm. Of dat een mannelijke bij een pijnlijke dood sterft na het paren, omdat een deel van zijn penis blijft hangen in de vagina van het vrouwtje."

Waar komt uw interesse voor dat vaak wonderlijke seksleven van dieren vandaan?
Isabella Rossellini: Ik ben niet uitsluitend gefascineerd door hun seksualiteit, mijn interesse gaat veel breder. Ik ben in de periode van de filmpjes opnieuw gaan studeren, en heb intussen een master in de biologie behaald. Maar toen ik begon na te denken over de filmpjes kwam ik algauw bij die vormen van seksueel gedrag uit, omdat seks ons toch allemaal boeit, niet?

Uw filmpjes waren een gigantisch succes. Waarom nu nog die liveperformance?
Rossellini: Carole Bouquet, een Franse actrice en vriendin van mij, heeft me daartoe aangezet. Toen ik bezig was met mijn studies biologie vertelde ik haar er vaak over. Ze vond het niet alleen waanzinnig interessant maar ook zeer geestig. Ze fluisterde me in dat er genoeg stof in zat voor een monoloog, maar ik had geen flauw idee hoe ik eraan moest beginnen. Toen Carole me in contact bracht met de toneelschrijver en scenarist Jean-Claude Carrière, ging de bal aan het rollen...

Verschilt de performance sterk van de films?
Rossellini: Het is natuurlijk een andere vorm. De theatervoorstelling is opgevat als een soort wetenschappelijke conferentie waar een serieuze hoek af is. (Lacht) De uitdaging was om een serieuze inhoud op een komische manier te presenteren. In de performance duik ik dieper in mijn onderwerpen, ik kan grotere items aansnijden dan bij de filmpjes. Natuurlijk zit er nog veel seks in, maar ik raak ook thema's aan als moederinstincten, de rol van de vader... familietopics, zeg maar. Er zitten ook een paar allusies in op milieukwesties, maar niet al te veel. Ik vind dat we al genoeg om de oren worden geslagen met slogans van milieuactivisten, die vaak nogal somber zijn. Ik wilde het graag licht houden. Ik hoop dat mensen via humor de diversiteit van de natuur aanvoelen, en dat we die in ere moeten houden. De biodiversiteit moest de voedingsbodem zijn voor de humor.

Uw kortfilmpjes hebben een uitgesproken esthetische en haast naïeve kwaliteit, ze verwijzen veelvuldig naar strips en cartoons. Hebt u die stijl behouden?
Rossellini: We hebben het heel simpel gehouden, alles qua decor en kostuums kan makkelijk in één bestelwagen. (Lacht) Het moest eerder ogen als een lezing, dus sta ik ook vaak op een platform van waarop ik spreek of voorlees. Op een bepaald moment wordt dat platform een soort magic box waar ik een poppentheater uithaal. Op die ogenblikken krijgt de lezing iets magisch, surreëels. En ja, ik wissel ook drie keer van dierenkostuum, maar niet in kitscherige Las Vegas-stijl. (Lacht)

Er zijn natuurlijk waanzinnig veel dieren…Hoe hebt u een selectie gemaakt?
Rossellini: Ik heb een lijst opgesteld van al de verschillende vormen van gedrag waar ik het over wilde hebben. Zoals bijvoorbeeld dieren die tijdens hun bestaan van geslacht veranderen, hermafrodieten, homoseksualiteit bij dieren enzovoort. Voor elke vorm zocht ik dan naar voorbeelden: slakken en wormen zijn bijvoorbeeld boeiende hermafrodieten. Ik wil met dit stuk tonen dat er zoveel verschillende opties zijn voor de beleving van seksualiteit, dat er allerlei manieren bestaan om een probleem op te lossen. (Lacht)

Hebt u tijdens de voorbereidingen verrassende ontdekkingen gedaan?
Rossellini: Zeker! Bevrijdende ontdekkingen zelfs. Bijvoorbeeld in verband met homoseksulatiteit, dat bij veel meer dieren voorkomt dan we denken. Terwijl er zo lang werd verondersteld dat het tegennatuurlijk was, blijkt het net heel erg tot de natuur te behoren. Dat impliceert dat wij als mensen allicht een te beperkt idee hadden van het paren. Wat me ook heeft getroffen, is het feit dat paren bij dieren niet enkel in functie staat van de voortplanting. Het dient dikwijls ook als een manier om banden te scheppen, of simpelweg om samen plezier te beleven. Kijk naar de bonobo's, een soort apen die bijna voortdurend vrijen met de bedoeling conflicten op te lossen of erop te anticiperen, en zo een harmonieuze sfeer te creëren. Ontzettend fascinerend!

Moet het publiek iets leren uit Green porno?
Rossellini: (Beslist) Nee! Ik heb geen enkele moralistische bedoeling. Natuurlijk is het meegenomen als mensen iets nieuws ontdekken, graag zelfs, maar ik hoop vooral dat het publiek geniet en zich vermaakt met een materie als biologie. Ik ben geen priester, ik ben een entertainer!

Green Porno

data: 12 & 13/2, 20.00

tickets: €24/34

waar: Bozar