Iedereen spreekt potjeslatijn

Sois belge et tais-toi! is al enkele jaren een regelrechte hit in Franstalig België. Ook de voorbije weken zorgde de politieke revue weer voor een veelvuldig uitverkocht Théâtre Saint-Michel, waar ook behoorlijk wat Vlamingen en tweetalige Brusselaars een kijkje komen nemen. Er zijn nog wat plaatsen.

Sois belge et tais-toi! is het geesteskind van de journalisten André (vader) en Baudouin (zoon) Remy, die de teksten niet alleen zelf schrijven, maar ze ook mee vertolken op het podium.
Wat in de jaren 1980 begon als een amateur­revue in het Sint-Pieterscollege, werd in de jaren 1990 een professioneel spektakel met op dit moment zestig voorstellingen per jaar. Je zou de show een kruising kunnen noemen tussen de eindejaarsconference van Geert Hoste en het nieuwe satirische VTM-programma Tegen de sterren op, dat ook imitaties opvoert van politici als Elio Di Rupo en Bart De Wever en het koningshuis. Alleen ligt het tempo dat het zevental acteurs hier tweeënhalf uur aanhoudt, hoger. Tijdens de aanhoudende verkleedpartij krijgt het publiek in een opeenvolging van halflange scènes een spervuur aan woordspelingen voorgeschoteld. De makers grijpen echt elk saillant detail van het communautair geladen afgelopen jaar aan om een grap over te maken, desnoods verschillende keren opnieuw, en dus ook weleens met wisselend succes. Haast in elke scène zit ook een lied, een cover met aangepaste tekst. Zo wordt dit jaar onder meer 'Alors on dance' van het Brusselse hitwonder Stromae door de Franse president Nicolas Sarkozy verbasterd tot het aan Wallonië gerichte 'Venez pas en France'.

Keizer Bart
Dit jaar draait de hele show om de grote ronde tafel van de regeringsonderhandelingen. Dat is het centrale decorstuk waarop, waarrond en waaronder de actie zich afspeelt. Het hele eerste deel lopen de politici af en aan, en de imitaties zijn meestal voortreffelijk. Elio Di Rupo (met overslaande stem, en in een Nederlands dat de zaal onbedaarlijk doet lachen), Laurette Onkelinx (met ratelende huig-r), Joëlle Milquet (misnoegd gesticulerend), Guy Verhofstadt (nu met lang haar), André Flahaut (met legerhelm): de geroutineerde ploeg zet hen allen op een overtuigende manier neer. Didier Reynders mag alleen eens komen voelen aan de tafel waar het allemaal rond gebeurt. Leterme blijft vermoeid in de ogen wrijvend afgezaagde plaatjes draaien, en Herman Van Rompuy komt uitleggen hoe een Europese Berlusconinorm over de kromming van de bananen voor een betere marktpenetratie zal zorgen.
Maar de centrale figuur is uiteraard Bart De Wever. Hij loopt de hele tijd in Romeinse wapenrok rond en drapeert zelfs het rode thea­terdoek keizerlijk rond zijn schouders. In tegenstelling tot Di Rupo spreekt hij de hele avond Frans. Al zit zijn mond meestal vol wafels, waarvan hij er af en toe een paar uitdeelt ter compensatie voor de zich opstapelende toegevingen van de Franstaligen.
Door de avond klinkt nauwelijks bitterheid door en de show wordt nooit echt zelf politiek, maar dit is wel de teneur: het echec zal duren tot De Wever de goedheid heeft om wat op tafel ligt, goed te keuren. De geestigste scène in dat verband is die waarin de onderhandelaars, om Bart ter wille te zijn, hun Frans met potjeslatijn beginnen te vermengen.

Sois belge et tais-toi!, nog op 23 december in Théâtre Saint-Michel (Etterbeek), op 25 januari in Wolubilis (Sint-Lambrechts-Woluwe), op 1, 2 en 3 februari en 1 maart in CC Oudergem, op 5 februari in het Koninklijk Circus en in maart nog in Ukkel en Sint-Agatha-Berchem. Meer op 02-370.13.13 en www.compagnievictor.be