Kunstenfestivaldesarts: Radouan Mriziga

Het Kunstenfestivaldesarts wijkt graag af van de geijkte paden. Dat bewijst ook de in Marrakesh geboren Radouan Mriziga die een dansopleiding aan P.A.R.T.S. volgde. Voor het Kunstenfestivaldesarts herwerkte hij de solo ~55 tot een locatieproject.

Radouan Mriziga danste al voor Rosas (Re:Zeitung), Bart Meuleman en Claire Croizé, en maakte in 2014 bij het nomadische kunstencentrum Moussem de solo ~55. Voor zijn locatieproject viel zijn oog op het Dynastiegebouw op de Kunstberg, ooit bedoeld als museum, maar nooit zo gebruikt. "Ik vond het meteen de juiste locatie," vertelt Radouan Mriziga. "Het is een groot, supermodernistisch gebouw met een aantal mooie details en een sterk karakter. Eigenlijk is het minimalistisch, en in zekere zin bijna abstract, omdat de functie van het gebouw compleet onduidelijk is. Ik moet nog zien welke plaats ik aan het publiek kan geven. Er zijn ook een paar balkonnetjes waar we misschien gebruik van kunnen maken, want perspectief speelt geen onbelangrijke rol in mijn werk."

In zekere zin gaat je stuk ook over architectuur, een thema dat je al interesseerde voor je naar P.A.R.T.S. kwam.
Radouan Mriziga: Ik ben altijd wel wat wetenschappelijk aangelegd geweest. Rekenen, werken met materialen en concrete problemen oplossen vond ik makkelijker dan teksten memoriseren. En gebouwen fascineren me sinds mijn jeugd. In Marrakesh heb je genoeg oude, complexe gebouwen waarvan ik me afvroeg hoe mensen ze konden bouwen, en ook de hedendaagse westerse architectuur inspireert me. Door het werk van Anne Teresa De Keersmaeker en de opleiding aan P.A.R.T.S. zag ik in dat ik die curiositeit ook in mijn werk kon gebruiken.

Dit stuk maakte je nagenoeg zonder middelen, met je lichaam als werktuig en als maatstaf.
Mriziga: Ik ging terug naar de basis, en daarmee ook naar de basis van architectuur. Ik gebruikte alleen tape, krijt en een cassetterecorder. Uit je jeugd weet je nog hoe je met voeten en stappen een voetbalveldje kan afmeten. Je weet ook dat je met je lichaam cirkels kan maken, en zo begon het bewegingsmateriaal zich te ontwikkelen.

Waar komt de titel ~55 vandaan?
Mriziga: Omdat functionaliteit primeert in het stuk, wilde ik geen poëtische titel. Vijf staat voor de vijf uiteinden die we aan ons lichaam hebben, maar ook voor de vijf punten die terugkeren in de tekening die ik maak: de vierhoeken en hun centrum. Twee vierkanten die als een ster op elkaar worden geplaatst resulteren in een tekening die je niet alleen in islamitische architectuur en tekeningen, maar eigenlijk in alle culturen terugziet. En toch was dat niet mijn vertrekpunt, maar juist waar ik bij uitkwam door alleen mijn lichaam te gebruiken om geometrische figuren te maken.

~55

data: 21 > 26/5

waar: Bâtiment Dynastiegebouw