‘Mozart was een levenskunstenaar’

De Frans-Belgische auteur Eric-Emmanuel Schmitt zorgde met Mijn leven met Mozart voor een opgemerkte en succesvolle autofictie waarin hij brieven schrijft aan de Oostenrijkse componist, wiens muziek zijn leven redde. De muziek waarom het gaat, staat op de bijbehorende cd, en is nu samen met de tekst ook te horen in de theaterbewerking.

Eric-Emmanuel Schmitt woont sinds 2002 in Brussel en heeft zowel de Franse als de Belgische nationaliteit. Dat eerste heeft privéredenen, het tweede is volgens de schrijver een logisch gevolg. "Ik vervul hier mijn burgerplichten, maar zou me maar een tweederangsburger voelen als ik niet kon stemmen," zegt Schmitt. "De Belgische nationaliteit past me ook omdat ze zo fragiel is. Wat betekent het om Belg te zijn? Dit is een land waar de inwoners verschillende achtergronden hebben, maar toch bereid zijn om samen te werken. De meeste dan toch. Ook in mijn boeken speelt België een rol. De droomster van Oostende en Het kind van Noach spelen zich er helemaal af. Ik ben duidelijk een schrijver in de Franse traditie die begon in de zeventiende eeuw en die fictie en reflectie vermengt. Maar de humor en een thema als identiteitsbevraging worden in het buitenland vaak als Belgisch aanzien."

Over naar Mozart. Vanwaar het idee om u in brieven tot hem te richten?
Eric-Emmanuel Schmitt:Het is Mozart die brieven schrijft aan mij. Als ik zijn muziek hoor, heb ik de indruk dat hij me boodschappen stuurt: boodschappen die me troosten, die me energie geven, of me verzoenen met de wereld. Muziek raakt ons sowieso rechtstreeks in de kern van ons zijn. Daarom zijn goede musici ook levenskunstenaars. Mozarts oeuvre gaat over meer dan muziek. Zijn filosofie, zijn passie en zijn vreugde zit erin vervat. Mozart is dus met de correspondentie begonnen: dat is de muziek die op de cd bij het boek staat. Ik antwoord al schrijvend over dingen over mijn leven die ook van belang kunnen zijn voor anderen. Bijvoorbeeld over hoe Mozart me genezen heeft van een depressie toen ik adolescent was. In de theaterversie gebeurt hetzelfde. Je hoort mijn tekst en zijn muziek, gespeeld door het orkest en de solisten.

U was 15 jaar toen Mozart u te hulp kwam.
Schmitt:Ik was een jongen die schrik had om volwassen te worden. Ik wilde niet vluchten in drugs of drank maar in de dood. Tot ik op een middag in de opera van Lyon Le nozze di Figarro hoorde. In het midden van de aria van de gravin voelde ik me genezen. Ik kon iets opnieuw mooi vinden. Niet alleen de muziek maar ook het leven en de wereld. Depressie is de onderdrukking van verlangen, en door Mozart kwam het verlangen terug.

Maar waarom was het Mozart en geen andere componist die deze invloed had op u?
Schmitt:Ik hou ook van andere componisten natuurlijk (van Schmitt verscheen zopas Quand je pense que Beethoven est mort alors que tant de crétins vivent, mb). Maar wat eigen is aan Mozart is dat hij ons verwondering bijbrengt. Dat is een kunst die werkt als een medicijn voor de geest. Het ontbreekt in het leven niet aan wonderen maar aan verwondering. Dat wilde ik doorgeven met het boek en dit stuk. Ik ben blij met de reacties erop. Mozart is geen museumstuk. Ook mijn jonge lezers die zeggen dat Mozart hun ding niet was, zijn toch naar hem beginnen luisteren.

wanneer: 22/12/2010 om 20.30
tickets: €35/35/65