Ontmoeting tussen Neel Mukherjee en Rachida Lamrabet in Passa Porta

De Londense schrijver Neel Mukherjee werkt momenteel in Brussel aan zijn tweede roman. Rachida Lamrabet maakte de omgekeerde beweging en woont tijdelijk in Londen. Eind deze maand ontmoeten ze elkaar in Passa Porta. 'Look, a man with a giant origami of a dinosaur! Dit is wat ik altijd heb geweten over België: it's a crazy place.'

Neel Mukherjee spint in zijn debuutroman 'A life apart' een kleurrijk, muzikaal weefsel uit twee forse verhaaldraden. Ritwik, een jonge twintiger opgegroeid in het Calcutta van de jaren 1970 en '80, trekt na de dood van zijn vader en moeder naar het Engelse Oxford om uiteindelijk te belanden in Londen.

In het boek dat Ritwik zelf schrijft, reist de Britse Miss Gilby in omgekeerde richting naar het Bengalen van begin twintigste eeuw, aan de vooravond van de First Partition. Beide personages voelen in hun nieuwe omgeving twee gelijke krachten in tegengestelde richtingen aan hen trekken.

Mukherjee: "Ik probeer het verhaal van twee individuen te vertellen, te zien wat voor gesprek die twee, elkaar kruisende vliegroutes met elkaar zouden kunnen aangaan."

Ook vormelijk overheerst die interactie: A life apart volgt ingenieus de muzikale structuur van de contrapuntiek. "Door het hele boek hoor je herhalingen, zoals in Bachs muziek. Het is een perfecte democratie: de hoge noten worden lage noten, de lage weer hoge..."

Met A life apart heeft Mukherjee een persoonlijk boek geschreven. De route die Ritwik volgt, maakt ook deel uit van het verhaal van de Indiaas-Britse schrijver. Ritwik komt, in tegenstelling tot Mukherjee die in Cambridge belandt, als illegaal terecht op de zwarte markt. De wereld is brutaal terrein voor een twintiger die boeken als het hoogste goed acht. Mukherjee: "Het is iets wat me ontzettend ontroert aan hem, dat hij de wereld ziet door boeken. Maar het betekent ook zijn ondergang: hij moet als illegale immigrant in Groot-Brittannië aan de slag als fruitplukker in aardbeienvelden, en het eerste waar hij aan denkt is Vergilius' Georgica. Poor boy!"

De naïeve Ritwik valt hard in de schaduwzijde van het stadsleven. Maar ondanks de wrange geschiedenis houd je als lezer aan het boek niet alleen een oplawaai over, maar ook de hoop die intimiteit en vriendschap kunnen bieden. Zo neemt Ritwik in Londen de zorgen op zich van de 86-jarige Anne Cameron. Het stel groeit steeds meer naar elkaar toe. Een "fucking clairvoyant psychoterrorist" noemt Ritwik haar schertsend én bewonderend.

"De drie hoofdpersonages zijn typische outsiders. Ze worstelen allemaal met het concept 'thuis', 'ergens thuishoren'. Want thuis kan twee betekenissen hebben: het punt vanwaar je begint, of het eindpunt van je reis."

Rachida Lamrabet
Thuis is voor Neel Mukherjee zelf een tijdlang Brussel. Hij verblijft hier om te werken aan zijn tweede roman, The lives of others - "niet over de Stasi!" maar over een negenjarig wiskundewonder. Eind oktober ontmoet hij in Passa Porta Rachida Lamrabet, die een poos haar Belgische thuis verruilde voor Londen. We zitten op een zonovergoten Oude Graanmarkt, wanneer plots: "Look, a man with a giant origami of a dinosaur! Fantastisch! Dit is het! Dit is wat ik altijd heb geweten over België: it's a crazy place. Alle grote surrealisten komen van deze plek, eenvoudigweg omdat het land zo'n element van waanzin bevat."

"Ik vind Brussel een erg mooie stad, die wel wat wegheeft van Londen. Ik heb een tijd in Parijs gewoond, maar vond het er erg beklemmend. Met Parijs ervaar je liefde op het eerste gezicht: na verloop van tijd kan die verliefdheid alleen maar afnemen. Van Brussel ga je, net als van Londen, geleidelijk aan houden, omdat het een gelaagde stad is. In Londen kun je aan een prachtig plein de hoek omdraaien en in een vieze, lelijke hoek terechtkomen. Brussel heeft ook die stedelijke textuur. Enkele dagen geleden was ik in Vollezele, en ik vond het er prachtig, maar na vijf dagen zou ik er gek worden. Na een tijdje heb je het wel gehad met koeien en bomen."

start: 20.00 uur
tickets: €4/5