Raimund Hoghe & Faustin Linyekula: Sans-titre

In het Kaaitheater staat deze week een bijzonder duo op de planken. Tijdens de ontmoeting tussen de Duitser Raimund Hoghe en de Congolees Faustin Linyekula in Sans-titre communiceren een mooi zwart en een getekend blank lichaam met elkaar.

Raimund Hoghe was publicist en dramaturg van Pina Bausch toen hij in 1989 zelf theater- en dansvoorstellingen begon te maken. Zijn uitgepuurde en ritualistische voorstellingen met veel muziek zijn bekend bij het publiek van het Kaaitheater, waar hij al jaren een vaste gast is. Ook de Congolese danser en choreograaf Faustin Linyekula is inmiddels bekend bij het Brusselse publiek. Hij was al te zien op het Kunstenfestivaldesarts 2009 en uiteraard ook in de KVS, waar hij van 16 tot 19 maart 2011 overigens weer te gast is met zijn eigen voorstelling Pour en finir avec Bérénice. Maar eerst is hij dus te gast in het universum van Hoghe.

Hoe bent u met Faustin Linyekula in aanraking gekomen?
Raimund Hoghe: Ik heb hem in 2007 al ontmoet in Avignon. Ik heb een paar stukken van hem gezien en hij had daarvoor ook al werk van mij gezien. Maar het was mijn voorstel om voor Montpellier Danse (waar Sans-titre in première ging,mb) eens met een Afrikaanse danser te werken. Liefst met Faustin dan.

Waarom precies?
Hoghe: Ik werk meestal met mensen uit het buitenland, al was het maar omdat ik niet zoveel Duitse dansers tegenkom. Tot nu toe had ik nog nooit met een zwarte danser gewerkt. Je ziet hen wel opduiken in gezelschappen, maar het gebeurt niet zo vaak dat een blanke en een zwarte op de scène gewoon als een duo naast elkaar staan. Daar spelen we mee. Kijken naar een zwart lichaam is anders dan kijken naar een blank lichaam. Aan het tonen van het mooie, zwetende, zwarte lichaam hangt bovendien een lange cultuurgeschiedenis vast - in het theater, maar bijvoorbeeld ook in de reclame. Ik wilde het anders doen. Faustin heeft ook een mooi lichaam, maar ik zet er het mijne naast en we communiceren.

Wat is het opzet?
Hoghe: Het is een stuk vóór Faustin, niet ván hem. Ik ben de regisseur, en hij is nu eens een keer de uitvoerder. Ik nodig hem in het stuk als het ware uit bij mij thuis. Zo hebben we het stuk ook gemaakt. Overdag was hij in de Comédie-Française aan de slag, en 's avonds kwam hij dan bij mij in de studio. Er zitten rituele elementen in de voorstelling - kleine steentjes, blaadjes papier en een kaars bepalen mee het scènebeeld - maar toch ook redelijk veel dans. Met Faustin klikte het vooral op het vlak van muziek. We wilden geen folkloristische Afrikaanse muziek, al zitten er wel een paar traditionals tussen. Ik wilde met Purcell en Bach werken en dat beviel hem zeer omdat hij hun muziek ook zeer graag hoort.

Wat schuilt er voor u achter de titel Sans-titre?
Hoghe: Daar kwam ik meteen op. Het is een referentie naar de schone kunsten, waar je die woorden vaak bij een schilderij ziet staan. Maar in het Frans is er ook meteen de link met de sans-papiers. De geschiedenis van België en Congo, die ik vroeger explicieter heb behandeld in de solo Another dream, kleeft op die manie ook automatisch aan deze voorstelling.

wanneer: 26/01/2010 om 20.30 en 27/01/2011 om 19.00
ticket: € 12/16