Rosie en Moussa, onder één dak

Het begon met een vervolgverhaal, in de kinderpagina’s van onze eigenste krant Brussel Deze Week. Toen kwam het boek eraan, met de pittige tekeningen van Judith Vanistendael. En nu is er de theaterversie van Droomedaris Rex. Rosie en Moussa, de sympathieke anti-helden uit het gelijknamige verhaal van schrijver Michael De Cock, zijn een rijkgevuld leven beschoren.

'Een bijzondere vriendschap tussen twee kinderen in een grootstad,' zo laat dat verhaal zich nog het best samenvatten. Rosie is pas verhuisd en leert in het nieuwe, wat akelige appartementsgebouw bovenbuurjongen Moussa kennen. Die neemt haar mee tot op het dak, dé gedroomde plek om de stad te bewonderen. De Cock beschrijft de prille band tussen de twee kinderen op een suggestieve en toch meeslepende manier. Hij werd er onlangs nog voor bekroond met een Boekenwelp.

Wat sprak regisseur Nathalie Lepage aan in dit eerder intimistische verhaal om er een toneelvoorstelling van te maken? "Vooral de eenzaamheid van Rosie," antwoordt Lepage. "Hoe zij als klein meisje haar weg moet vinden in dat nieuwe huis, op een onbekende plek in die enorme stad. Die stad speelt trouwens een heel belangrijke rol: in het appartementsgebouw wonen heel veel mensen dicht op elkaar. Het wemelt er van de geluiden, verschillende culturen, rare figuren... Natuurlijk vraagt dat meisje zich dan af: 'Hoe zal ik mij hier ooit thuisvoelen?' Zelf woon ik in Antwerpen, maar als ik naar Brussel kom, denk ik ook nog vaak: 'Jongens, wat is het hier groot!'"

Wat waren de voornaamste uitdagingen om het boek naar de scène te vertalen?
Nathalie Lepage: Het verhaal wordt gebracht door slechts twee actrices, terwijl het boek heel wat personages telt. De vraag was vooral welke we daarvan lieten vallen, welke keuzes we wilden maken. We hebben één en ander moeten schrappen.

Het dak van het woonblok van Rosie en Moussa staat centraal in het boek. Geldt dat ook voor jullie voorstelling?
Lepage: Ja, dat was ook een uitdaging, natuurlijk. Maar onze scenograaf Stef Depover heeft dat mooi opgelost, vind ik. We hebben een podium op een podium gebouwd, waardoor je een dakrand te zien krijgt. En de eigenlijke stad is aanwezig via een kleine, houten maquette. Via de belichting creëren we dan de suggestie van een skyline.

Een van de twee actrices is de zangeres Mira, die ook muziek heeft geschreven voor het stuk...
Lepage: Ja, de vraag kwam trouwens ook van haar om samen een kindervoorstelling te maken. De muziek is belangrijk want het heft de vertelling op, geeft er een extra laag aan. Er zijn de soundscapes, waardoor we de buitenwereld binnenbrengen. En ook de liedjes op zich vertellen iets, terwijl ze tegelijk voor een specifieke sfeer zorgen. Daarnaast zijn ze een soort rustpunten, die het verhalende van de voorstelling een beetje breken.

wanneer: 13/3/2011 om 15.00
tickets: €6/8
leeftijd: 6+