Tom Lanoye: 'Nooit meer zwijgen'
"Vlamingen zijn bevrijde slaven, maar slechte meesters. Dat revanchisme begrijp ik na twintig jaar niet meer. Het is gevaarlijk, een teken van overmoed," klonk het onlangs uit de mond van schrijver Tom Lanoye tijdens een interview in het Nederlandse NOS Radio 1 Journaal. 's Lands bekendste slagerszoon met een brilletje zat nooit verlegen om meningen. Evenmin om woorden.
Ook Sprakeloos, zijn roman uit 2009, bleek geen bekering tot een kariger woordgebruik in zich te houden. Gelukkig maar. Tom Lanoyes met lof van publiek en kritiek overladen boek is een woest voortrazend, intiem en verscheurend verhaal dat met niets anders dan bloed, zweet en tranen kan zijn geschreven. In Sprakeloos krijgt vijfvoudig moederdier en amateuractrice eersteklas Josée Verbeke de hoofdrol toebedeeld. Tot haar vijfkoppige kroost behoort ook de schrijver, die zich na Een slagerszoon met een brilletje en Kartonnen dozen opnieuw aan het autobiografische genre waagt.
Maar zo eenduidig is het niet. Jawel, Sprakeloos is het relaas van de beroerte, de daaropvolgende afasie - een wreed lot voor iemand de zich altijd ten dienste heeft gesteld van het gesproken woord - en, twee jaar later, de dood van Lanoyes moeder. Maar het is ook het relaas van een schrijver op zoek naar een vorm en een taal. Van een schrijver op zoek naar het gewicht dat de balans in het voordeel van het boek doet doorslaan. Lanoye staat zichzelf toe te verdwalen in een woordenvloed. Hij mikt niet op bellettrie, maar op een taal die zich sterfelijk toont, die aarzelend en langs grote omwegen de geschiedenis schetst van een moeder en haar zoon.
wanneer: 18/01/2011 om 20.15
ticket: gratis
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.