Trouw aan het no-theater

Op de wereldcreatie van de opera 'Matsukaze' van de Japanse componist Toshio Hosokawa (1955) is het nog wachten tot mei. Maar van 10 tot 16 april is in Brussel alvast Hosokawa’s intimistische muziektheaterstuk 'Hanjo' te herbekijken.

Die opera, gebaseerd op het moderne no-theater van Yukio Mishima, stond in 2004 als seizoensopener zes dagen op de Muntscène, nadat hij drie maanden eerder was bewierookt tijdens het Festival d'Aix en Provence. Goede relaties tussen de voormalige muziekdirecteur van De Munt Kazushi Ono en zijn landgenoot Hosokawa zorgden ervoor dat de exotische eenakter (met zes taferelen) de weg naar Europa vond.

Toenmalig huischoreografe Anne Teresa De Keersmaeker tekende voor de regie, meteen haar eerste opera. "De Keersmaeker heeft haar hedendaagse lichaamstaal detaillistisch gecalqueerd op de oriëntaalse traditie," schreven we toen in onze recensie. Zonder te verglijden naar een westerse, romantische sfeerinterpretatie à la Madame Butterfly blijft Hanjo trouw aan het no-theater. De sfeer blijft ongrijpbaar Japans, fascinerend, indringend en deels beangstigend. Uniek is dat dezelfde cast van drie topzangers uit 2004 Hanjo weer levend maakt. De geisha Hanako (sopraan Ingela Bohlin) wacht als gedrogeerd afwezig op Yoshio (William Dazeley), die haar destijds met beloftes aan de lijn hield. Inmiddels houdt Jitsuko Honda (mezzo Frederika Brillembourg) Hanako als hartsvriendin in haar greep, zolang Yoshio niet verschijnt. Het stuk is confronterend doordat De Keersmaeker de ingetoomde karakters, hun liefde en hun woede helder portretteert in een aparte lichaamstaal. Wie het stuk (andermaal) mist, krijgt in mei nog kans om het in Amsterdam te zien.

Hanjo 10/4 (15.00) & 12, 13, 15, 16/4 (20.00), €15 > 162