Van eenzaamheid, de dingen die voorbijgaan

Hoe beweeg je als je alleen bent? Tegen wie praat je ? Bel je iemand op ? Of doe je een beroep op je verbeelding om je eenzaamheid te verzachten? Arend Pinoy deed een onderzoek naar de dramatische mogelijkheden om de eenzaamheid van een mens weer te geven en toont het resultaat in een tragikomische solo.

Ook jonge theatermakers worden op een gegeven moment groot. Waar is de tijd dat Arend Pinoy voor het eerst van zich liet horen door als een mentaal gehandicapte met een indianenhoed rond te hossen in Allemaal indiaan van Les Ballets C de la B? Ook in het voetbaldrama Christophe en Willy van BRONKS speelde Pinoy nog een jonge jongeling, maar ondertussen staat hij al een tijdje helemaal op eigen benen. Toi/Poefie/Moi, dat vorig jaar te zien was op Theater aan Zee, was al zijn tweede stuk als soloperformer. Nu herneemt hij in BRONKS zijn debuut Talking about Kevin, waarin dans en theater samenkomen in een voor Pinoy typische energieke, ludieke en ontroerende performance. Met Talking about Kevin werd Pinoy laureaat van de Prijs voor Jong Theater op Theater aan Zee in 2009.

Wat maakte dat je een stuk over eenzaamheid wilde maken?
Arend Pinoy: Mensen die lange tijd alleen zijn intrigeren me sowieso. Je hebt bijvoorbeeld in Japan een ziekte - hikikomori - van jongeren die zich afsluiten van hun gezin en zich in hun kamer alleen nog maar met computerspelletjes bezighouden. Dat soort zaken zijn interessant om te onderzoeken.

Kevin heeft ook een mémé die duidelijk eenzaam is, maar het gaat dus niet om de eenzaamheid van oude mensen?
Pinoy: Ook. Een van de vragen die ik me stelde is in hoeverre een eenzaam personage zijn fantasie nog in de hand heeft. Als je lang alleen bent, wordt de grens tussen werkelijkheid en fantasie vaag. Mijn personage vlucht in een fantastiewereld bevolkt met mensen die hij voor een stuk ook uitvindt. De teksten die in het stuk zitten hebben verband met die al dan niet ingebeelde medepersonages.

Je wilt ook tonen hoe een eenzame 'beweegt'.
Pinoy: Ik breng geen verhaal waarin wordt verteld waarom dat personage nu precies eenzaam is en wat eventueel een oplossing zou kunnen zijn. Ik wil vooral een mens in een bepaalde situatie tonen. Ik wilde uitzoeken wat ik theatraal met dit thema kan doen. Omdat ik ook met dans werk, interesseer ik me in bewegingen. Er zit een tragikomische kant aan de bewegingen van mijn personage alleen in die ruimte. Die wilde ik uitbuiten omdat humor voor mij toch ook belangrijk is.

wanneer: 2/2/2011 om 20.00
tickets: €10/12
extra: 14+