CD: Roscoe: 'Cracks'

Roscoe zou weleens de voorhoede kunnen vormen van een Waalse rockscène die internationaal hoge ogen gooit zonder langs Parijs te passeren. Met hun debuut 'Cracks' leggen de Luikenaars de lat alvast hoog voor de collega’s.

Ja, in de klagerige voordracht van zanger Pierre Dumoulin herkennen we bij momenten de zweverige meeslependheid van Thom Yorke, maar dan minus de hoge kopstem. De precieus opgebouwde muzikale lagen, die hem vergezellen op deze melancholische trip, zijn altijd sfeervol, zoals de albums van David Sylvian, My Bloody Valentine of Mogwai dat elk op hun manier ook zijn.

De melodieën zitten gegrift in een somber, maar wonderlijk kluwen van gitaren, percussie, viool en synths. De tempo's zijn doordacht: af en toe wordt er postrockgewijs uitgehaald en klinkt het totaalpakket ruiger, maar anderzijds beseffen Dumoulin en co verdomd goed wanneer ze beter wat inhouden en de melodieën hun werk moeten laten doen.

Uitdaging
Het verbeten 'Things to solve' speelt opzichtig met die zacht-harddynamiek en zit geprangd tussen de beheerste spanning van openings- en titeltrack 'Lowlands' en de benevelende pracht van 'Moment of grace'. Dumoulin vergelijkt de uitdaging waar zijn band voor staat met die van Karkwa, een band uit Québec die ook fijnzinnige muziek à la Radiohead maakt.

Wat vaststaat is dat 'Cracks' een werk van lange adem is, een van de redenen waarom het kon uitgroeien tot zo'n bravourestuk. De muzikanten - een vriendenclub - zijn allen een eind in de twintig en werken ondertussen al ruim zes jaar aan een eigen repertoire. 'Cracks' is tegelijk een best of van dit instinctieve proces van vallen en opstaan én een bijzonder beloftevol debuut.

19.30, € 17/20/23, Les Nuits Botanique (Tent) (+ Absynthe Minded, Stereo Grand)