CD: Seefeel
Toen Seefeel in 1993 debuteerde bij het innovatieve Britse Too Pure-label was hun dwarse indie-elektronicageluid nog een acquired taste. Even later zouden de intrigerende, maar abstracte soundscapes van de groep rond gitarist Mark Clifford en zangeres Sarah Peacock opgemerkt en ingelijfd worden door het invloedrijke Warp, dat zijn reputatie als state-of-the-artlabel nog aan het opbouwen was. Naar aanleiding van het twintigjarige jubileum van dat label kwam Seefeel twee jaar geleden nog eens bijeen. Het resultaat van die reünie is Seefeel, geen start from scratch, ook al is de line-up vernieuwd, maar een voortzetting van hun experimentele muzikale queeste, die tegelijk bezweert en vervreemdt. Seefeel slaagt er als geen ander in om zijn eigen krakende sound structureel te ondermijnen. De ijle, engelachtige mijmervocalen smaken bitterzoet, precies omdat ze steevast onderbroken worden door oprispende beats and pieces, een knisperende ritmesectie of lang uitgesponnen drones. Niet geschikt voor zenuwlijders.
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.