CD: Wixiw van Liars

Ongrijpbaar: dat is het adjectief dat Liars graag opgeplakt krijgt. Het Amerikaanse trio vindt zich voor elke nieuwe plaat opnieuw uit om zo elke definitie te ontglippen, maar soms is het ook diep graven naar de songs.

Op Wixiw (spreek uit "wish you"), hun zesde album, keren ze de wispelturige postpunkgitaren, oprispende noise en viscerale rock van hun vorige werkstukken de rug toe in ruil voor uitgepuurde, schaduwrijke elektronica.

Zanger Angus Andrew heeft hele ladingen dance opgelepeld in de aanloop naar het album. Met zijn twee kompanen draait hij die helemaal binnenstebuiten.

De synthetische beats zijn traag en ijl, en werken bedwelmend. De slow-motiondance van 'The exact colour of doubt' dompelt je meteen onder in een onderkoelde roes. Slechts een enkele keer ('Brats') gaat het tempo richting clubacts als Underworld, maar vaker moet je aan Beck op valium denken. Zo zacht als in 'Who is the hunter', waarin strijkers rondzweven, hebben we Liars nog niet horen klinken.

Er zit een grote filosofische gedachte achter Wixiw, hoe we onszelf uitdiepen en verschillende 'dimensies' aanmeten om de horror van de dag door te komen. De teksten zijn een mooie verdieping voor wie voorbij de onthutsende klankweelde raakt.

Liars (+ Pomrad) treedt op 9 juni 2012 op in de Ancienne Belgique (uitverkocht, 20.00 uur)