DVD: The Invader van Nicolas Provost

The invader is de eerste en hopelijk niet laatste langspeelfilm van beeldend kunstenaar Nicolas Provost. De eerste twee minuten alleen al zijn straffere cinema dan driekwart van de Belgische productie. En die zit niet in een dip.

Als we het puberaal gegniffel meetellen is er over die openingsscène meer gesproken dan over de film in zijn geheel. Na een close-up van een vagina à la Gustave Courbet zien we model Hannelore Knuts naakt en onthutst over het strand wandelen. Meerdere drenkelingen spoelen uitgeput aan. Haar en onze blik is gefixeerd op de oersterke, trotse Afrikaan die uit de golven opdoemt. The invader. De man over wie de film zal gaan. Tenzij de film meer over ons gaat en hoe ons kijken en denken gedetermineerd is door fictie, film in het bijzonder.

Soms zoek ik het te ver. Maar het is zo klaar als een klontje dat Provost met clichés en codes jongleert en brood bakt van onze verwachtingen en iconografie. Op de strandscène volgt een symbolische tunnelsequentie die een experimentele film doet vermoeden, maar de held ontwaakt in Brussel. Hij is ten prooi gevallen aan mensenhandelaars, wat je op het spoor zet van een sociale aanklacht of een politiek traktaat.

Opnieuw gaat het een andere kant op. Amadou verleidt een ravissante zakenvrouw. Wanneer ook die droom uiteenspat, barst de strijd met zijn demonen in alle hevigheid los. Het mooiste aan The invader is de duistere poëzie en de schoonheid die de estheet zijn film binnensmokkelt. Ik spreek niet over mooie plaatjes, ik spreek over een vertrouwd Brussel dat - het is een beetje griezelig - in een verontrustende, wrede, maar fascinerende filmstad is omgebogen. Voor een keer niet vergeten naar de kortfilms te kijken die als extra aan de dvd zijn toegevoegd. Het zijn kunstwerkjes.