Sterke vrouwen trekt ten strijde tegen vrouwelijke clichébeelden

Met de sprookjesopera Drie sterke vrouwen sluit muziektheater WALPURGIS een drieluik af dat ingaat tegen de clichébeelden waarmee vrouwen nog steeds geassocieerd worden. “Daar kan geen spierbundel tegenop.”

De vrouwen in de twee vorige producties van WALPURGIS waren niet bepaald prinsesjes die een koene prins nodig hadden om ‘gered’ te worden. Wel integendeel, want in Fidelio was het de onversaagde Leonore die haar lief uit de gevangenis bevrijdde. En Prinses Turandot uit de gelijknamige voorstelling? Die is even slim als adembenemend knap. In Drie sterke vrouwen spelen Malala, Razanna en de oude Anna de hoofdrol. Deze drie sterke vrouwen leren een worstelaar met de sprekende naam Eeuwige Berg een belangrijke levensles. De namen zijn geen toeval, want artistiek directeur Judith Vindevogel droeg het stuk op aan de Russische journaliste Anna Politkovskaïa, de Palestijnse verpleegster Razan al-Najjar en de Pakistaanse kinderrechtenactiviste Malala Yousafzai. “Alle drie werden ze neergekogeld en Malala is de enige die het daarna heeft kunnen navertellen,” zegt Judith Vindevogel. “Hun geschiedenissen tonen aan dat vrouwen in bepaalde delen van de wereld schietschijven zijn, en zeker als ze zeggen wat er te zeggen valt. Wat deze drie bindt, is hun gedrevenheid en de moed om, ondanks intimidaties en geweld, te blijven ijveren voor de waarheid en de mensenrechten, los van etniciteit of geslacht.”

Leerkracht
Allemaal goed en wel, maar hoe verpak je zo’n boodschap in een sprookje? “Het verhaal is gebaseerd op een Japans sprookje dat ik mijn kinderen voorlas toen ze klein waren,” vertelt Vindevogel. “Van dat oorspronkelijke verhaaltje blijft hier echter niet veel meer over, behalve de tocht van een worstelaar die naar de keizer trekt en op zijn weg drie vrouwen tegenkomt die sterker zijn dan hij. Ik wou er om te beginnen geen braaf sprookje van maken, maar wel iets waarmee kinderen iets kunnen. Want ook al denken heel wat volwassenen er anders over, kinderen horen, zien en begrijpen veel. In dat opzicht worden ze wel eens onderschat. Al te vaak zie je dat de klassieke genderstereotiepe opvattingen al bij heel jonge kinderen aanwezig zijn. Met deze voorstelling wil ik hun zeggen: sterke vrouwen, die bestaan echt! Het zijn dan weliswaar geen vrouwen die het moeten hebben van hun spieren, maar wel van andere vormen van kracht. Ga maar na, en denk bijvoorbeeld aan wilskracht, veerkracht, geesteskracht en de kracht van de stilte. Die krachten dus. Samen staan deze drie vrouwen symbool voor de leerkracht, het vermogen om te leren. Dat vind ik misschien wel de allermooiste kracht die er is. En daar kan geen spierbundel tegenop!” (Lacht)