Column: Bakeliet

BRUZZ-muziekjournalist en alom begeerde Snapchatbimbo Sasha Van der Speeten laat elke week zijn vale licht schijnen over de pop- en showbizzactualiteit. Hij doet dat voor het geld, de roem en dat beloofde reisje naar Thailand. Want: what happens in Pattaya stays in Pattaya!

Zondagmiddag treft u mij thuis aan, achter de laptop, met één vinger op de refresh-knop van mijn Spotify –én Apple Music-module. Poerkwa? Omdat niemand minder dan Hij Die Vorig Jaar In Een Sneeuwachtige Aprilmaand Het Tijdelijke Voor Het Eeuwige Verruilde zondag eindelijk naar behoren te streamen valt op de grootste streamingsdiensten.
Voor de barbaren: ik heb het over Prince. Voor wie alleen muziek beluistert op bakeliet: tot voor kort kon je de Warnercatalogus van Prince (lees: zijn beste platen) exclusief op de streamer Tidal beluisteren. Want Prince en Tidal-baas Jay-Z mochten elkaar blijkbaar pruimen. Prince was getting Jigga with it, tot frustratie van grote spelers als Apple, Spotify en Deezer die lustig op hun kin mochten kloppen. Tot nu. Eindelijk kan de streamende medemens briljante klassiekers als 1999, Purple Rain, Parade, Sign O The Times en Lovesexy door z’n veel te dure Bose of Sonos jagen. Prince zou het moeten weten. Want Hij Die Allergisch Was Voor Alles Wat Naar Het Internet Rook dwarrelt wellicht op dit eigenste moment pisnijdig rond in zijn urne.

Stop de persen! Wacht eens: streamen? Beschikt bovengetekende, als rechtgeaarde Prince-freak, dan niet over alle cd’s, vinyl, picture discs en bakelieten dubplates van Zijne Purperheid? Jawohl, alleen is het…. (tromgeroffel)… 2017! En ook in het met door schrijnwerkers op woonkamermaat gesneden cd-kasten volgestouwde stulpje van (svs) streamen we vandaag onze popmuziek, tragikomisch genoeg, tot onze Bose ervan begint te knetteren. Okee, een vinylletje op z’n tijd houdt de misplaatste hipster in ons warm. En in de auto zeulen we nog steeds cd’tjes mee, gek genoeg. Maar thuis domineren Apple Music en Spotify. Streaming has won, beste muziekconsumenten, muzikanten –en platenlui. Get with the program.

Nu ja, ook ik zit wel eens rillend van nostalgie in een hoekje van mijn badkamer een plastic cd-doosje te strelen en verweesd te sabbelen op een zilveren schijfje, verlangend naar Onschuldiger Tijden toen je nog niet in tien seconden van de integrale Pavement-catalogus langsheen een resem vergeten Autechre-EP’s tot bij de nieuwe Drake kon klikken en scrollen. Het waren Eerlijker Tijden: toen had de buurman nog geen toegang tot de obscuurste Portugese fistfolk-technometal en was hij net daarom een Untermensch. Naar mijn bescheiden mening, of course.

Las u ook dat Daniel Ek, de oprichter van Spotify, vandaag de machtigste man in de muziekindustrie is? En las u dat The Breakfast Show, het ooit razendpopulaire ochtendprogramma van BBC Radio 1 in een jaar maar liefst vijfhonderdduizend luisteraars is kwijtgespeeld? Niet omdat die show bij momenten klinkt als een afterparty vol aan ketamine verslingerde marketeers die de nieuwe Robbie Williams allemaal effin’ fantastic vinden, trouwens. Nope: omdat het kernpubliek van de zender, de 15 tot 24-jarigen, opgroeit in een wereld waar streaming de radio to-táál heeft verdrongen.

In 2010 luisterde dat volkje nog 29 miljoen uren naar de radio, in 2016 nog amper 16 miljoen uren. Die leeftijdsgroep maakte ooit 45 procent uit van het luisterpubliek van BBC Radio 1, vandaag nog 36 procent. Reden tot paniek? Nou, de BBC gaat vanaf nu maximaal inzetten op zijn online-activiteiten en zal in de eerste plaats focussen op de…ahum…shareability van zijn content. Yep, Bill Hicks pist nu schuddebuikend van het lachen in zijn broek, daar ergens in het Vagevuur waar hij heden ten dage vertoeft.

Je kan het de BBC-bazen niet kwalijk nemen dat ze proberen hun radiozenders te verkopen aan hun doelpubliek, ook al doen ze dat door een discovery service in het leven te roepen: een streamingservice, jawel, waarmee ze proberen in te spelen op de noden van de nukkige millennials. Maar misschien hebben die jongelingen helemaal geen boodschap aan de BBC tout court. Tja, wat moeten ze bij de Beeb dan doen? Submerken in het leven roepen die, vermomd als coole urban streamers, niet onmiddellijk de associatie oproepen met het moederbedrijf? Een pittige brainstorm dringt zich op, me dunkt.
Het is de uitdaging voor elk radiostation. Hoe trek je de aandacht van een alsmaar groter wordend publiek met radicaal andere luistergewoonten? Laat het nou net dát zijn wat voor een radiomaker anno 2017 zo spannend en boeiend is. Heeft bovengetekende de ultieme oplossing in pacht? Nee, maar wel een overvloed aan theorieën, ideeën en plannen. Die ga ik niet verklappen want dan moet ik u vermoorden. En als er iemand van de BBC mee leest: ik factureer per uur.
Laten we dus experimenteren, zoeken, op de bek gaan, recht krabbelen, nog meer experimenteren en de Kip Met Het Gouden Ei vinden.
Intussen streamt u maar lekker van ‘Controversy’ over ‘Kiss’ tot bij ‘If I was your girlfriend’. Want de toekomst…is er al.
Of u wacht tot de nieuwe, langverwachte Soulwaxplaat de kop op steekt, op 24 maart, op uw favoriete streamer. Nu ja, er zijn nog uitzonderingen. Want dat Soulwaxalbum wil ik op vinyl. En cd. En ja - voor u ‘em binnenkopt - op bakeliet.