Edito: Sjerpen

De lokale besturen in Brussel zijn een machtsfactor van belang. Tot spijt van wie het benijdt. De negentien geven samen meer dan 4,5 miljard euro uit, een bedrag waarmee ze de begroting van het Brussels Gewest benaderen. Ze hebben belangrijke bevoegdheden op het vlak van veiligheid, netheid, sociale bijstand en burgerlijke stand. Ze beheren een groot deel van de wegen en de openbare ruimte in Brussel en geven onderwijs aan tienduizenden kinderen en jongeren.

De bestuursperiode die eind 2012 een aanvang nam, loopt zachtjesaan af. Volgend jaar in oktober zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Een moment om het bilan op te maken. Dat doet BRUZZ met het tweewekelijkse dossier De Ronde van Brussel.
Het is ook boeiend om die lokale besturen in hun geheel onder de loep te nemen. Brussel heeft legendarische burgemeesters gekend, die niet altijd de professionaliteit belichaamden die bij hun functie hoorde. Roger Nols, Michel Demaret, Richard Beauthier, Guy Cudell, Jacques Vandenhaute. Ze gaven misschien kleur aan de politiek, maar tegelijk hebben ze, met hun fratsen, de lokale democratie zelden een dienst bewezen.

Twintig jaar later heeft Brussel zeker een serieuze kwaliteitssprong gemaakt. Er is meer sérieux in de lokale besturen. Minder dérapages. Een burgemeester die naast de lijntjes loopt, komt er minder makkelijk mee weg. Kijk maar naar wat Yvan Mayeur is overkomen.

Keerzijde van de medaille is natuurlijk dat deze stad kreunt onder de bevoegdheidsniveaus. Gewest en gemeenten liggen ook vandaag nog altijd over honderden kleinere en grotere dossiers met elkaar overhoop. Sommigen zien in dat schurende in het beleid, dat trekken en duwen, dat voortdurend onderhandelen, het summum van de democratie. Wij kunnen het daar moeilijk mee eens zijn. Er kunnen ook té veel checks and balances zijn. Ze helpen een stad, waar de uitdagingen enorm zijn, geen moer vooruit. Gelukkig beginnen Franstaligen dat ook in te zien.

Twee: er is de nog steeds onuitgesproken latente machtsstrijd tussen de stad Brussel en het Brussels Gewest, over wie hier nu echt de baas is. Ook dat is niet bevorderlijk voor een goeie governance.

En tot slot is er nog de macht van de Vlamingen in die lokale besturen. Die is in heel wat schepencolleges niet om over naar huis te schrijven. En dat is een jammerlijke zaak. Brussel zou trots moeten zijn op het tweetalig bestuur.

Bovendien levert de aanwezigheid van een Vlaamse schepen de negentien gemeenten op een bestuursperiode al gauw 200 miljoen euro op. Dat is een enorm bedrag waar te weinig tegenover staat. Het aantal lokale besturen waar geen Nederlandstalig onderwijs wordt aangeboden of waar de dienstverlening in het Nederlands te wensen overlaat, is nog altijd te groot.